Ұрқияға айтқан аужары

Аққу кетіп қос көлдің қазы қалды, жар-жар-ай,
Қысы кетіп мешіннің жазы қалды, жар-жар-ай.
Біраз назым тотыға айтпай болмас,
Көбі кетіп дәуреннің азы қалды, жар-жар-ай.
Түйін болып көңліме кетеді ғой, жар-жар-ай,
Бір айтатын серінің назы қалды, жар-жар-ай.
Кеше туған жас қызды шалдар алды, жар-жар-ай, жар-жар-ай,
Толғанатын оларда несі қалды, жар-жар-ай.
Ғашықтықтың қисабы асып еді,
Ескеретін қалқаның несі қалды, жар-жар-ай.
Ақ қағаздың бетіне тарттым сия, жар-жар-ай,
Жібересің сұлуды кімге қия, жар-жар-ай.
Мәликедей ақ жарқын жаңа едіңіз, жар-жар-ай,
Кеткенің бе алысқа, сен Ұрқия, жар-жар-ай?
Бұл жалғанда кетпес деуші ем, жар-жар-ай,
Енді емен бол, қарағым, уә дариға, жар-жар-ай.
Жібектей оратылған қолаң шашың, жар-жар-ай,
Қиылған қандай сұлу екі қасың, жар-жар-ай.
Ләззат пен сұлу көркем бәрі бірдей,
Қай затқа бағаланар сенің басың, жар-жар-ай.
Ақ көйлектің жағасын ырға тартқан, жар-жар-ай,
Машинамен қандай қып шырға тартқан, жар-жар-ай.
Көп қыздардың ішінде тоты дана, жар-жар-ай,
Қияз жүзді асылдың хорға тартқан, жар-жар-ай.
Ақ маңдай, қарақат көз сүйген сәулем,
Секілді нәзік белің сымға тартқан, жар-жар-ай,
Көлбеңдеп дәл алдымнан өткенің де,
Бағалы жүйрік аттай сыйға тартқан, жар-жар-ай.
Бар назымды жеткіздім бір өзіңе, жар-жар-ай,
Білесін жазылғанын қандай қаттан, жар-жар-ай.

---