Өлең, жыр, ақындар

Көкшетау

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 1744
Көкшетау көк күмбездей төңкерілген,
Орманмен сексен көлі көмкерілген.
Аралы мұхит түздің теңдесі жоқ,
Ауысқан ертегіге ертегіден.
Қайың мен қоршауында қарағайдың –
Көлі бар көпті көрген Бурабайдың.
Үстінен Оқжетпестің байқасаң сен,
Осы көл көздей сыршыл, көктей айдын.
Шудасы қырықтықпен қырқылмаған –
Ақ бура осы көлден сусындаған.
Ботаның енді, әрине, боздауы жоқ,
Жел сипар орман шашын сусылдаған.
Көкшедей тау сұлуын көрмедім мен,
Төсіне еркесіндей өрледім мен.
Шот маңдай батыр құзға ұқсамақ боп,
Найза ғып қаламымды сермедім мен.
Батырлар паналаған үңгірлерді,
Ішіне кіріп барсам, дүңгірледі.
Аһ ұрған өкініштің отты селі,
Шықты ма жарып содан, кім біледі?!
Еліктеп сал Біржанға айқайладым,
Даусым жоқ, айтар әнді айта алмадым.
Көз салдым Сері-таудан жан-жағыма,
Қай жерде жатырсың деп майталманым?!
Хош болшы, көкейкесті Көкшетауым,
Қаланған шебер қолмен текше тауым.
Кеудемде сағыныштың сары бұлты,
Сорғалап көк сиядан құяр жауын!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шөлейт-шөлде, қараша үйде туыппын

  • 0
  • 0

Шөлейт-шөлде, қараша үйде туыппын,
Панасында кереге мен уықтың.
Сарша белде тәнімді алғаш жуыппын,
Қайда жүрсем шөлейтке сол жуықпын.

Толық

Жаяу сал

  • 0
  • 0

Әріптің отыз екі арасында,
Қазақтың көрдім шарқы – шамасын да.
Білмеймін асылмын ба, масылмын ба,
Біреумен келе алмадым жарасымға.

Толық

Сарнаған сары жазда сары аурудай

  • 0
  • 0

Сарнаған сары жазда сары аурудай,
Ақ қыста ыңқылдағап кәрі аурудай;
Қажайды көңіл қамын қамсыз түнде
Шалғайдан талмаураған сазды сырнай.

Толық

Қарап көріңіз