Өлең, жыр, ақындар

Күзетші қойшының жыры

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 480
Айлы түнде момақан қой аңсап таңды жатады,
Қалың өзен қыбыр-жыбыр шыбындап тіл қатады.
Бөрі әккілер баспалайды, қанды сәтін аңдиды,
Қарауыл ай бҰлт жастанып, бейғам көктен қалғиды,
Көк төбетім, көрсетесің көктегі айдан сен сақтық,
Арпылдайсың түнге оқтанып, болмас үшін ағаттық.
Мен ойлаймын екі аяқты бөрілерді елдегі,
Бейне қасқыр көмейінде бүлкіл-бүлкіл желгені.
Сен қорқасың жеті түнде баспалаған қасқырдан,
Мен қорқамын бөрілерден жанды жанға қас қылған.
Жеті үркерге айтып арыз ұлыйықшы екеуміз,
Ес білетін сен екеуміз Ұйқылы елден шеттеуміз...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір сұлуға

  • 0
  • 0

Сұлу қылып жаратты сені тәңірім,
Сондықтан да балайды теңіне әркім.
Байқай ма жұрт, білмеймін, байқамай ма,
Мен байқасам, тұлғаңда бір-ақ бар мін.

Толық

Мыңжылқы

  • 0
  • 0

Тау заңғары жүріске жол бермейді,
Соқпақ жолы жыландай иреңдейді.
Жүрегі ауру қайтады әудем жерден,
Ел – кәнігі, қатерден именбейді.

Толық

Армысың, алыстағы аяулы аулым

  • 0
  • 0

Армысың, алыстағы аяулы аулым,
Мен де кең дүниеде есен-саумын.
Тек қана құрдастармен сайраңдаған
Сағындым кербез төсін Қаратаудың.

Толық

Қарап көріңіз