Өлең, жыр, ақындар

Күзетші қойшының жыры

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 477
Айлы түнде момақан қой аңсап таңды жатады,
Қалың өзен қыбыр-жыбыр шыбындап тіл қатады.
Бөрі әккілер баспалайды, қанды сәтін аңдиды,
Қарауыл ай бҰлт жастанып, бейғам көктен қалғиды,
Көк төбетім, көрсетесің көктегі айдан сен сақтық,
Арпылдайсың түнге оқтанып, болмас үшін ағаттық.
Мен ойлаймын екі аяқты бөрілерді елдегі,
Бейне қасқыр көмейінде бүлкіл-бүлкіл желгені.
Сен қорқасың жеті түнде баспалаған қасқырдан,
Мен қорқамын бөрілерден жанды жанға қас қылған.
Жеті үркерге айтып арыз ұлыйықшы екеуміз,
Ес білетін сен екеуміз Ұйқылы елден шеттеуміз...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жүрегім менің

  • 0
  • 0

Долданса дауыл, – құл мұхит,
Тұнығы қалмас шайқалмай.
Жүрегім менің – тұңғиық,
Тұнығын бұзбас Байқалмай.

Толық

Біреуге

  • 0
  • 0

Жүзіңде тұл қараулықтың күзі бар,
Күзіңде кіл жаяулықтың ізі бар.
Асығыңның алшысы жоқ, шігі бар,
Қасығыңның тамшысы жоқ, жігі бар.

Толық

Жұлдыз

  • 0
  • 0

Қанатын жайса қара түн,
Жарқыраушы еді жұлдыздар.
Жадырап соған қалатын,
Қабағын түйген шың-құздар.

Толық

Қарап көріңіз