Өлең, жыр, ақындар

Адамдарша

  • 07.03.2021
  • 0
  • 0
  • 610
Мендегі бар қасиет өзіме тән,
Басқалардан ауысып қонған емес.
Ойлайтыным, сөздерім өзім айтқан,
Басқаныкі ешқашан болмақ емес.
Қимылыма нұсқаушы басқаратын,
Миым.
Тарта ойлайтын тереңіне,
Жүгінбеймін еркіне басқа бастың,
Таңдап алған жолым бар,
Керегі не?!
Бар өнердің қызығам түрлеріне,
Берілгемін шын құлап құштарлана.
Жаным тыным таппайды түнде, күнде,
Ойлағанда ғұмырды қысқа ғана.
Тұрғаны жоқ жүректі сорып қайғым,
Серпілемін сенімнің жетегімен.
Отан үшін Жауымнан қорықпаймын,
Мен адамша қажымай өтем мүлдем.
Өйткені мен ақылға сидырғанды,
Атқарғанмын серт етіп өкінбеске.
Жек көрмеймін тоңдырған,
шыжғырғанды,
Жұмыр басым өмірдің отын кешсе.
Ақиқаттың таңдағам жол асылын,
Ғашықпын күллі әлем Иесіне.
Ойлайтыным – қақтығыс жоғалсын үн,
Ылаң салмай алып күн жүйесіне!
Тарта берем мен алға, тартып келем,
Ажал атты қорғанға қамалғанша.
Ел тағдыры жолында артық көрем,
Өмір сүру, өлуді – адамдарша!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұма-аға

  • 0
  • 0

Жұма-аға, неден бастаймын?
Шарапқа тойған мастаймын.
Бұйығы болып бұл күнде,-
Сырымды көпке ашпаймын.

Толық

Көктем

  • 0
  • 0

Жапырақ жайып бар ағаш,
Шымданып, дала түрленді.
Мың түсті гүлдер аралас,
Ғажайып күткен күн келді.

Толық

Шыдамас

  • 0
  • 0

Қайда, шіркін, кесіп түсер шын алмас,
Көлбақа көп көлшігінен шыға алмас.
Ойы жұтаң, сөзі нәрсіз, тұрақсыз,
Адамдар бар арамызда шыдамас.

Толық

Қарап көріңіз