Өлең, жыр, ақындар

Тағалы ат

  • 11.12.2020
  • 0
  • 0
  • 656
Тұяғыңды тағалап, шеге қаққан,
Кім болды екен сән үшін сені баққан?
Тұрдым қарап сыртыңнан сыншы көзбен,
Күймеңе мен отырмай қоңыраулатқан.
Немересі Абсенттің мақпал қара,
Сүріндің бе, неліктен тізең жара?
Айтуға арыз тілің жоқ, жануарым,
Мен емеспін бапкерің, нешік шара?!
Мен де сендей қаламмен тағаландым,
Сүйел байлап, саусақтан жараландым.
Балуан болсам күймеңді сүйретер ем,
Аяныштан басқа бар не амалым?!
Сен жегілсең құдды артист әр нәрсеге,
Мен де кейде жегілдім сәл нәрсеге.
Жорғаң барда күймеден құтылмайсың,
Бұйырмайды жорғаға есек дәме!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Оққа ұшқан ақын

  • 0
  • 0

Ақын өлді! – құл боп арға,
Ұшты оққа. Улады өсек.
Кек ала алмай кетті арманда,
Асқақ басын жерге төсеп!..

Толық

Түз бұлағы

  • 0
  • 0

Сен мұңлысың басыңнан ел кеткенге,
Мен мұңлымын жырымды кемдеткенге.
Өжет ұлға тағдырдың тосқауылы –
Қайда жүрсем мен душар сеңді өткелге.

Толық

Ертегі

  • 0
  • 0

Аңқыған күннің исі киімінен,
Шопанға сәлем берем иіліп мен.
Еріп кетіп қойшыға сәби шақта,
Ертегім жоқ айтатын менің ондай,

Толық

Қарап көріңіз