Ақын

Әрнеден ой түйіп, сыр аулап,
Балалық қиялым тасыды.
Әкем мен анама жыр арнап,
Атандым бір үйдің ақыны.
Аспаннан бір әуен төгіліп,
Кеудеме қонғандай әсілі.
«Ертеңі - зор бала!» - дегізіп,
Атандым әулеттің ақыны.
Қыз-қырқын сыртынан сөз еткен,
Мен едім сол кездің батыры.
Түспейтін «Қабырға газеттен»,
Атандым мектептің ақыны.
Ел-жұртқа тараған жыры көп,
Есімін білетін әкімі.
Отырыс, тойлардың гүлі боп,
Атандым ауылдың ақыны.
Кішкентай қолпашқа семіріп,
Жарқ етсе жырымның жасыны...
Өңірлік газеттен көрініп,
Атандым ауданның ақыны.
Мақтауға мас болып көл-көсір,
Кей-кейде күрсініп, жасыдым.
Қаймақтар бағасын бергесін,
Атандым аймақтың ақыны.
Оқуға жіберді ел сеніп,
Толсын деп дарыны, ақылы...
Сезімге өртеніп, теңселіп,
Атандым қаланың ақыны.
Болысып қараша қазаққа,
Әлі де жазармын талай жыр.
Далақтап, әркімді мадақтап,
Ақыны болмадым Сарайдың.
Алдыда асатын заңғар көп,
Талмауын тілейін қанаттың.
...Дүние-ай, менде де арман жоқ,
Ақыны боп өтсем Алаштың.

---