Менің термем

Жүрегім, сөйле, сайра, тіл,
Өнерің қазір сында тұр.
Қолқалап сені әлеумет,
Алқалап келіп тұрғасын,
Сөйлегенде тіл мен жақ
Жаңылмасын, тынбасын.
Алдында біраз толғайын
Жырымды халық тыңдасын.
Зейін сал бұған, замандас,
Айтты деп біздей құрдасың.
Сөз дегенің – атқан оқ,
Жай отындай бір жасын.
Даудың басы – қызыл тіл,
Тіліңнен жел сөз озбасын.
Пәлеге ол қалдырар
Аңдамаған ер басын.
Налысаң тауың шағылып,
Тәуекелің сынбасын.
Жабыққанда көңілің
Жаныңа жақын сырласың,
Бойыңды билеп балқытар
Бейне бір сынды қорғасын.
Өнердің де асылы
Оздырған топта жорғасын.
Тентекті түзер айласы
Есіне салып тәубасын.
Басыңа қатер төнгенде
Болса егер жолдасың,
Ажалдан да құтқарар
Келтіре білсең ымырасын.
***
Сәлем, Каспий, аққуларын тербеген,
Толқындары қуаласқан желменен.
Бір ғажабың – қанша дауыл соқса да
Лайланбайды тасып тұрған өр денең.
Құмарлықпен тамсанудан саған бір
Жауланғаны соншалықты санамның.
Осынау бір қасиетті сендегі
Кейде іздеймін мінезінен адамның.

---