Соқыр сөз

Аңсарым алаңда жүр ақ боранды,
Әй, Өмір! Айыра алман ақ-қараңды.
Соқыр сөз жолға шығып бара жатыр,
Түрткілеп қалам ұшы ақ қағазды...
Өмірде адам жоқтай менен өзге,
Құбының құмы көшер кенеземе...
Құмырада өскен гүл әлденені,
Ойлайды басын сүйеп терезеге...
Ағаштар құйға батқан балалардай,
Аңсайды-ау, Асыр салар дала қандай!
Дірілдеп тоңа берер электр шам,
Өзі шашқан шуаққа орана алмай...
Өмірде еркіндік бар, сірә, нендей,
Құс жолы кісендеулі білегімдей...
Артық зат сияқтанам,
Құлтемірге
Салынған адамзаттың жүрегіндей...
Ембестен үміт үрпін езіле бір,
Көңілім, көп көкімей «өзіңе» кір...
Түсімде жүрем ылғи құзғын аулап,
Құям деп соқыр Сөздің көзіне нұр...

---