Өлең, жыр, ақындар

Қыр басында Ай қалғыды

  • 02.01.2021
  • 0
  • 0
  • 914
Қыр басында Ай қалғыды,
Сары жалқын жайған нұры.
Қара түн кеп қамықтырған,
Жұбатады ол қай зарлыны?!
Қыр басында бөрі ұлыды,
(О да — өксікті өмір үні).
Зар-запыран шер толғауды
күңірентті жел уілі.
Қыр басында жел жылайды —
Әнге қосып солғын Айды.
Қара түннен қарғып шығып,
Жұмарлайды Жерді қайғы.
Қыр басында Ай бар ару,
(Бөрінің жел жайған әнін).
Сары нұрды — жарығымды,
Мен елес боп айналамын.
Қыр басында сес түнейді,
Түнекті жел кескілейді.
Мен ғана оны түсінемін,
Ешкім мұны естімейді.
...Таң атқанда, түн қашуда,
Түн жамылған сырды ашуға,
Сарғайып бір гүл тұрады,
Қалғып кеткен қыр басында.
Қыр басында...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құба белде қалмағанда гүл-ажар

  • 0
  • 0

Құба белде қалмағанда гүл-ажар,
көрден қашып Қорқыт ата пірәдар
тұрақ таппай кезген еді жалғанды,
тек алдынан шыға берген көр мәңгі.

Толық

Қаладағы кентавр

  • 0
  • 0

Ырғақта тербетілген бала бүркіт
сынды боп, алағызып, алабұртып,
бесікте жатқан күнім еске түсіп,
жанардан жас ытқиды жан ауыртып.

Толық

Ағам айтқан...

  • 0
  • 0

Ол кезде сен де он бесте, мен де он бесте,
Құлын боп қосылып ек елден көшке.
Құлдыраң құлыншақ кез ұмыт қалып,
Өкінтіп түседі екен өлгенде еске.

Толық

Қарап көріңіз