Өлең, жыр, ақындар

Қырқыншы жылдар. Арқаның қысы

  • 07.08.2020
  • 0
  • 0
  • 1738
Ай туды шалқалап,
Сәулесі өлімнің елесін билетіп.
Тағы да қыс келді Арқаға,
Кебінін сүйретіп.

Ақырғы ақырет түніндей,
Азаптай кеудені тырнаған:
КарЛагта өксіген сәбидің үніндей,
Уілдеп тұр боран.

Қар басқан томпайған қабірлер,
Белгісіз молалар толған кең аңыз-ды -
Жендеттер зорлаған зәбірлеп,
Жесірдің құрсағы тәрізді.

Белгілі, белгісіз... тоңғаны
Қара жер қарс айрыла қақырап.
Үсіген сәбидің қолдары –
Бұтада ілінген жапырақ.

Таниды-ау анасы, таныса,
Жылайды-ау жамырап, қауышып.
Ұлып тұр боранмен жарыса,
Жетімдер дауысы.

Тәніне тастай боп тоң қатқан,
Дөй дала дөңбекшіп түс көрген не түрлі:
Түрмеде түршігіп толғатқан,
«Халық жауының» жесірі секілді...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Фәни-құс

  • 0
  • 0

Мен бе...
Сен бе...
ОЛ ма әлде кінәлі –
Неге оттан түтін иісі шығады?

Толық

Күн мен түн

  • 0
  • 0

Дүниенің бір шетінде сен жүрсің,
Дүниенің бір шетінде мен жүрмін.
Мені көріп сүйсінердей ел бір күн,
Сені көріп күрсінердей тең құрбың.

Толық

Алмасып жарық күн мен қараңғы түн

  • 0
  • 0

Алмасып жарық күн мен қараңғы түн,
Тұлғаммен ертеңге еніп барам бүтін.
Түпсізге қайырылмасқа аттанбаққа,
Түбі бір кесіледі адамға үкім.

Толық

Қарап көріңіз