Өлең, жыр, ақындар

Өзі ғана біледі

  • 03.01.2021
  • 0
  • 0
  • 540
Қақпа алдында, жасыл терек түбінде,
Жан тербеген толқу бар бір түрінде.
Қос жанары кезіп Талғар шыңдарын,
Отыр сұлу жаздың айлы түнінде.
Жас қиялы мегзеп оған алысты,
Ой тізбегі толқындайын жарысты.
Алабұртып жүйрік көңіл жосылып
Ә дегенше арманымен табысты.
Нұрлы жүзі албырайды сәт сайын,
Жасырса да жария етіп жас жайын.
Енді бір сәт өтті жылжып, дөңгелеп,
Көз алдынан гүлді бақша, ақ қайың...
Неге сонша соғып қатты жүрегі,
Лүпілдеді нені қалап, тіледі,
Неге толқып, алабұртты көңілі,
Оны сұлу өзі ғана біледі. 



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алдыңа келсе айыптың

  • 0
  • 0

Алдыңа келсе айыптың,
Кешілмес күнә жоғы рас.
Бірақ та еткен оралып,
Жоғалған көңіл табылмас.

Толық

Көңіл

  • 0
  • 0

Қайран көңіл, жайраң көңіл марқасқа,
Бүгін салған әнің басқа, жыр басқа.
Алаңдайсың, алаулайсың орнықпай,
Толып жатқан тұрлаусыздық жүр баста.

Толық

Қайранмын

  • 0
  • 0

Сыншы деген мамандарға таңданам,
Өзі жазып көрмегенін үйреткен.
Теңіз сөзге терең бойлай алмаған
Шақта, ылғи «сирақ шығар бүйректен».

Толық

Қарап көріңіз