Сескену
- 0
- 0
Балалық кезім бүр атып,
түндерде қиял қамаған,
Өзін де, мені жұбатып,
ертегі айтатын жан анам.
Күн жұтады тірлікті, жер екшейді,
күңкілдеумен күні өткен ел өспейді.
Соны ойласам, күңкілдің құрбаны боп
өліп кеткен ойларым елестейді.
Дүниенің бар өлшемі
өлшеусіз нәрсе бар деме.
Керелендірер түбі ол сені –
араныңды ашпа әрнеге.
Айкүміс Әбуовамына
Мына өлең оте керемет жазылған екен. Маған ұнады.