Өлең, жыр, ақындар

Жан жүрегім жетім қалған қозыдай

  • 03.02.2021
  • 0
  • 0
  • 636
Жан жүрегім жетім қалған қозыдай,
Сүт сәулесін түнге төкті қозып ай.
Тұл ғаламның түртіндірген бауырын,
Мына өмірдің шыныменен тозығы ай.

Тереземе шағылысты нұрсынық,
Мөлдір шықтан алқа тағып тұр шыбық.
Аласұрып әлде кімді іздеймін,
Кісендеулі көңіліммен күрсініп.

Көркіне шын күлкі силар көктемнің,
Өртке оранған өр күнімді өткердім.
Кешкі шапақ құлазытып жанымды,
Күнде батқан шұғыласын төккен мың.

Жанарымнан шашырады бір ұшқын,
Еркін өскен менде өзімше қырыспын.
Өзегімді теуіп мені бәтшағар,
Жылатпақшы ол
Жыламауға тырыстым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көңіл құсым...

  • 0
  • 0

Ақ қайыңның жаңа атқан бүршігі едім,
"Көктемнің күні маған күлші " дедің.
Өзіңсіз мына әлемді елестетсем,
Жабығып жан дүнием түршігемін.

Толық

Жүрегіңе сенбегенде

  • 0
  • 0

Жүрегіңе сенбегенде,
Өз өзіңе келмегенде,
Пәк сезімге шөлдегенде,
Мені ізде…

Толық

Көңілімнің ақ жауыны жаумаған

  • 0
  • 0

Түстік жаққа барады ұшып қаз жылап,
Кеңістікті қанатымен қазғылап.
Сағыныштың салмағын сап сары күз,
Құлазыған қуаң тартты жазғы бақ.

Толық

Қарап көріңіз