Өлең, жыр, ақындар

Биіктікті ұғыну

  • 03.02.2021
  • 0
  • 0
  • 500
Тұтқасын бір ұстағандай ғаламның,
Ұрпағымын деп марсидым адамның.
Хауананың құрсағынан бұр жарып,
Топырақпен нұрдан деймін жаралдым.

Айжүзіне түсті тыртық нала боп,
Аспан бірде буырқанды қаракөк.
Пейілі тар көкіректер ішінде,
Күндестіктің оты жанды шала боп.

Зұлымдығын пенде көңіл асырды,
Тот бастырып талай талай асылды.
Тойымсыздық жайлап көңіл жайлауын,
Нала толы өткіздік сан ғасырды.

Тасыттымда асау көңіл жайығын,
Кешіріңдер болса егер айыбым.
Ой тұлпары жер тарпыды кісінеп,
Жолаушы өмір тартып мінген айылын.

Қара бұлттай түнердікте жаумадық,
Сабырларды сайтандарға сауға ғып.
Аласарып барат неге адамдық,
Биіктікті ей адамзат таудан ұқ.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көк пен жер

  • 0
  • 0

Қасқайып тұрды көк аспан,
Шуағын төгіп тым асқақ.
Жер ару мыңдап бұлақтан,
Бұрымын жайды құлаштап.

Толық

Көк бөріні сүйемін...

  • 0
  • 0

Жіберетін қайраты тасты да үгіп,
Алаулайды жанымда жастық үміт.
Қара түнде сағынып отырамын,
Қарлы тауды жататын қасқыр ұлып.

Толық

Тиянақ

  • 0
  • 0

Аспан көңілдің сейілмей қара бұлты мың,
Бұркелеп алды ақ жүзін нала күлкінің.
Бозала таңда,бозарған бордай көңілім,
Қағады әлсіз шық тұнған жара кірпігін.

Толық

Қарап көріңіз