Өлең, жыр, ақындар

Көкжиекке қызарып, сіңіп кетті қарбыз күн

  • 03.02.2021
  • 0
  • 0
  • 503
Көкжиекке қызарып, сіңіп кетті қарбыз күн,
Өзегімді өртейді сағыныштай жалғыз мұң.
Көшіңді жолда қалдырмас, қажыры бекем нар қызбын,
Жанына дауа кім табар,
Жатбауыр болған жалғыздың.

Түннің қара шуалшаң етегіндей түрілген,
Үкі болып тіл қатам тәңіріме уілмен.
Үмітімді өңгеріп үнсіздікке жұтылам,
Сырымды айтып шағынып, құшақтасам іңірмен.

Айдың сүйіп ажарын, жұлдыздарға тамсандым,
Сұлулықты жыр етіп, бар әлемге жар салдым.
Жүрегіме жинап ап бар махаббат жылуды,
Тебірене теңселіп әдемі бір ән салдым.

Шөліркеймін кей шақтар, ой өлкесін кеземін,
Сыздап кейде жүрегім өртенгенде өзегім.
Қарсы жүзем ағысқа, дауылды да елемей,
Буырқанған тірліктің кешіп өтіп өзенін.

Көкжиекке қызарып сіңіп кетті қарбыз күн,
Өзегімді өртейді сағыныштай жалғыз мұң,
Көшіңді жолда қалдырмас, қажыры бекем нар қызбын,
Жанына дауа таба алмай, жатбауыр болған жалғызбын...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен жылымаймын

  • 0
  • 0

Жүзін бүркеп тұрсада тұман айдың,
Жүрсем мейлі біреуге ұнамай мың.
Жарты бақыт жалғаннан сұрамаймын,
Итерседе құрдымға құламаймын.

Толық

Сен даланың ақ бұлты едің

  • 0
  • 0

Сен даланың ақ бұлты едің,
Мен қаланың самалы едім.
Көзе толы шарбат сынды,
Сырға толы жанар едім.

Толық

Дағдару

  • 0
  • 0

Кезбе бұлттар кеңістікте қаңғырып,
Қара таудан естіледі жаңғырық.
Тірлігіне пенделердің аярлық,
Аспан тұрды төбесінен паң күліп.

Толық

Қарап көріңіз