Өмірде көп көкбеттігі көкбеттің

Өмірде көп көкбеттігі көкбеттің,
Зұлымдықтар мәуе жайды, көктеп тым.
Бәрі соның ауанында, амалсыз,
Көрді дейсің қарсы тұрып, тектеп кім?
Қара бура – қасіретпен қайытып,
Көкіректі қақ-соғымен «байытып».
Бұлақ біткен бұрымдарын өре-өре,
Мөлдірлігін жоғалтыпты лайытып.
«Шілде сорып тастаған-ау кебірді...»
Жүрегімді бір әбілет кемірді.
«Мың бір түннің» тәттілігін іздедік,
Қойынға алдық қара құлды – негрді.
Жидіді ішім қасіреттен – сілті іштік,
Қасымда жүр қасиетсіз – кіл түстік.
Мангалының маңын кезіп, маңады,
Бақыттың да, баюдың да кілті – істік.
Іске алғысыз ...
Жарамайтын боқташақ,
Жалған намыс жетерлік-ақ,
Боқтасақ:
Қаныңды ішер,
Ал қолынан келмесе,
Жібереді жаман тонын отқа сап.
Бөгделерге ол бейшараң – пышана,
Бүкшеңдейді жегендей-ақ күшәла.
Еш күнәсіз болса да оған бас ұрып,
Жалпақтайды,
Мінбек түгіл мысаға.
... Қатын-бала, қазан қамын күйттеген,
Заманға еріп, үйтпеген де бүйтпеген.
Тұрып жатыр елеусіздеу бір пақыр,
Мойынында бұршағы бар биттеген.

---