Өлең, жыр, ақындар

Ұлы жіңгір боз дала

  • 14.02.2021
  • 0
  • 1
  • 608
Дархан дала!
Топырағың құнарлы,
Тудың не бір тұлпарлар мен қыранды:
Қазақстан, қайта жаңғыр!
Жарар ед,
Бітей алсам жамау болып,
Жыраңды.
Сен менсіз-ақ күн кешесің,
Жоқ – қатам,
Саған деген махаббатым шоққа тән.
Туған жердің ардасы едім шандоз бір,
Ал өзіңсіз,
Тірлігімді тоқтатам.
Оянамын берген кезде таң қылаң,
Жұмыс та жоқ бұ күндері
Мандыған.
Терезеден көз тастаймын
Далама,
Ұйқыңды ашшы,
Қалың елім,
Қалғыған.
Неге сонша мүлги бердің
Нықсырап?
Байқап бақсаң –
Бізді біреу тықсырат.
Тұлпарларың
Тұрмансыз тұр елеңдеп,
Қол жаямын,
Құдайыма
Құт сұрап.
Ұлы Дала –
Қазақстан!
Отаным!
Иисің-ау боздауына ботаның.
Шошынды да шайтандардан Шоқайың,
Көкіректен көз жұмды ғой
Шоқаның.
Ой айттық па,
Жүрдім-бардым, бошалаң,
Кездерің жоқ қасіреттен босаған.
Асыл сөзім қалар ма екен,
Шаң басып,
Білем соны,
менің көрім – босағаң.



Пікірлер (1)

Пікір қалдырыңыз

Ақ боз ат, ақ боз аяз, әппақ дала,

  • 0
  • 0

Ақ боз ат,
Ақ боз аяз,
Әппақ дала,
Кім кімнен қарап тұрсам таппақ пана?

Толық

Жаңғырық сен де

  • 0
  • 0

Жаңғырық сен де,
Найзағай сынды бір сәттік ғұмыр кешесің,
Елеңдеп қалар дегенмен бірақ, неше шың.
Тастарды жанап, шатқалға оқыс соғылып,

Толық

Ұзақ та келді, көктем де ұзамас енді

  • 0
  • 0

Ұзақ та келді, көктем де ұзамас енді,
Қатыбас қысың қыстады жүдә «мас» елді.
Сынықсып қалды жүзіміз, апшыды тағдыр,
Мың ағаш өліп, әттең-ай, жүз ағаш өнді.

Толық

Қарап көріңіз