Ымыртта

Көл Шалқар, кеште көрдім айдыныңды,
Төсіңнен тостың маған ай нұрыңды,
Томсарған тунығыңнан тұрдың есіп
Бір тыныш, жүрегіме жәйлі жырды.
Үргедек, қонып жатты ерге ымырт,
Батыста байып баяу семді қызғылт.
Шоршыган шорағайлар арасында
Келемін қайығымды есіп жым-жырт.
Кербез кеш бар екен-ау мұндай, тоба!
Мүлгиді жиектегі тұнған қоға,
Қырдағы қиқу салған қызғыш сорлы,
Ақыры, жік-жапар боп тынды-ау о да.
Тұрғанмен айналада бағы өмір,
Бәрін де қымтап, қымқап алды іңір,
Қыршындай көп қызығын көре алмаған,
Күн кетті бұл дүниеден тағы да бір.

---