Өлең, жыр, ақындар

Химиямын

  • 31.03.2021
  • 0
  • 0
  • 510
Кеше мен -
У іштім -
Сен су ішкен кесемен.
Өлмедім, өнбедім -
Үкімін шығарды пешенем.
Оң заряд емеспін,
Керімін -
Талайлы тағдырдан жерідім.
Сүлдерім сүйретіліп жүргенмен -
Жеті қат жер асты серігім.
Жүректі тырнайды, ұлиды -
Арлан емес, бір қаншық -
Бөрі мұң.
Қыздырып қызғаныш отының -
Көрігін.
Тірі боп жүргенмен -
Өлімін.
Сенсең сен -
Теңізбін толқыны жағада теңселген.
Теңіздің ғұмыры -
Қос қарашығыңдағы -
Тамшымен өлшенген.
Қинадың -
Сондықтан жұмбақпын, химиямын -
Бір жүз төрт элемент топтасып,
Жарылғыш заттарды жинапты -
Толтырып шикілеу - мендегі миға мұң.
Жанымды уран жеп,
Тасындым, теріме сыймадым.
...Әруақ кейпінде жүрсем де -
Мен сені ешкімге қимадым.
Өтінем әлі де кеш емес,
Құш мені -
Құлшынып, сүй жаным!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әлемге керекпін Мен!

  • 0
  • 0

Жанардың қуысында,
Жазбаған жатыр әнім.
Жүрегім, уысыңда,
Жамылар топырағым!

Толық

Ол мені сүйеді бәрібір!

  • 0
  • 0

Жалындап тұрып-ақ жанары,
Булығып, ішінен жылайды.
Алмадай домалақ анары,
Әлі де ұнайды, ұнайды.

Толық

Антарктида

  • 0
  • 0

Екеуміздің демімізге тұншығып
Антарктида.
Көз ұшында көлбеңдейді алып мұз,
Түз желіне тоңбай біз-ақ қалыппыз.

Толық

Қарап көріңіз