Өлең, жыр, ақындар

Ізі өзің атақты қайқылардың

  • 07.04.2021
  • 0
  • 0
  • 489
(Күріш Тасболатовқа)

Өнерді сен өмірге балап едің,
Өлең-жырға толы еді жан әлемің.
Талапайлап аузыңнан алып кетті,
Ақкүріш-ау, әніңді қалап елің!
Қай биікте шырқасаң алқынбаған,
Қара қайнар көзісің сарқылмаған.
Шаршы топта шашыңа шаң жұқтырмай,
Шаттандырып келесің халқыңды әман!
Дәріптедің қылығын "сәйкілердің",
Өз аузыңнан зар болып айтылар мұң.
Арман даусын жеткіздің заманыма,
Ізі өзің атақты "қайқылардың".
Даусың жетті Досаттай жеті арқадан,
Өз үніңнен шерліден шер тарқаған.
Сағынышқа сағыныш жамап алып,
Кейде кетер дертіне дерт арта жан.
Күйіп-жану бар жанға арман едің,
Ғашық ұлың Күріштей бар ма, елім?
Ақбөбек пен Қайыптан кем түспейтін,
Махаббатты өнерге арнап едің.
Мүсіндеген өзіңді ұқыпты адам,
Дарқандығын дарытқан бұ құт далаң.
Тек өзіңе тапсырған аманатқа,
Кеудесінің кеңдігін Мұхит бабаң!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бәсеке

  • 0
  • 0

Жаны ашитын бабамның жабысына
Қазақтар жүр жарыста сағы сына.
Арғымағын оздырып ағылшынның,
Бір қазақ жүр мастанып, табысына.

Толық

Көк алаң

  • 0
  • 0

Етеді ылғи мені алаң,
Жусанды, еркек көк алаң.
Жаймасам құшақ, жұмып көз,
Ғашықты қалай өбе алам.

Толық

Өзім туралы

  • 0
  • 0

Уызымен анамның ауыздандым,
Бес жасыма жеткенше телі емгенмін.
Ағанікі түбегім, шүмегім де,
Әкем соққан бесікке бөленгенмін.

Толық

Қарап көріңіз