Өлең, жыр, ақындар

Ештеңені ешкімнен жасырмап едім

  • 15.04.2021
  • 0
  • 0
  • 560
Ештеңені ешкімнен жасырмап едім,
Сойқанын салған немене басымда менің?
Қап-қара бұлт құшақтап көтеріп кетіп,
Қанатын жайып қоныпты жасынға өлеңім.
Жасының тулап от шашты сілкініп қалып,
Азар да азар басылдым жұлқынып барып,
Өлеңнің ауыр салмағын көтере алмай,
Тұншығып жатты көк аспан қылқынып, талып.
Мен жүрмін шалқып өлеңнің мамығын жастап,
Жер бетіндегі пенденің тамұғын тастап.
Періштелермен дос болып әуезі әсем,
Жоғалмайтұғын рухын таныдым асқақ.
Оқыдым жырды есінен тандырып бәрін,
Періштелердің де бір сәтке жандырып жанын.
Алты қат аспан құшағын айқара ашып,
Бойыма құйдым сол жерде мәңгілік қанын.
Қаламымды бал сия – асылға малып,
Ақ шапанды шал тұрды қасымда ағарып.
Ынтасын қойып Құдайдың бұйрық-әміріне,
Бара жатты өлеңім жасында жанып.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Біздің үй орны бар ма әлі

  • 0
  • 0

Біздің үй орны бар ма әлі,
Мүжілген жоқ па дуалы?
Жалғыздың жолы болмады,
Күнәсін қайтіп жуады?

Толық

Көп болды, компьютерге отырмадым

  • 0
  • 0

Көп болды, компьютерге отырмадым,
Өлеңнен кесте болып тоқылмадым.
Балдардың нәпақасын айырам деп
Ертелі-кеш әрнені қоқымдадым.

Толық

Кендебайға

  • 0
  • 0

Қайран өлең қасқырдың өтін ішті,
Өлеңімнен қалғанын жетім ішті.
Өлең өліп барады өлкемдегі,
«Бұлқынғанмен бұза алмай бекіністі».

Толық

Қарап көріңіз