Өлең, жыр, ақындар

Санамақ

Он дегенің гүл
Гүлді баптай біл
Жиырма дегенің жыр
Кiшкене белес, қыр
Отыз дегенің орда
Болмағайсың торда
Қырық дегенің қылыш
Күтедi сенен ұлы іс
Елу дегенің ер
Барыңды елге бер
Алпыс дегенің дән
Сұлу сазды ән
Жетпіс дегенiң желкен
Көркейген туған өлкең
Сексен дегенің сенім
Ол қарттығың сенің
Тоқсан дегенің тері
Бұрылу қиын кері
Жүз дегенің сырық
Мойынға түскен құрық



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Балақан

  • 1
  • 0

Атасының ботасы
Әкесiнiң қозысы
Атасының құлыны
Әкесiнің жұлыны

Толық

Құбылып шыққан сырнайсың

  • 0
  • 0

Құбылып шыққан сырнайсың
Жүректің жырын жырлайсың
Жанымды менiң паршалап,
Тәнiмдi менiң турайсың.

Толық

Іздерім жатыр

  • 0
  • 0

Заманым құйын құбылған,
Көкейден жырым құйылған.
Даламның жазық төсінде,
Іздерім жатыр шұбырған.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар