Қозы мен Баянды қайтеміз?

Салқынынан ақпанның шыға алмай көктем
Естеліктер ендігі құралмайды өткен
Төлеген мен Жібектей сүйгің келеді
Қол ұстасып адамша жүре алмай кеткен

Құр еліктеу...пайдасыз...ұтты кім...неден?
Алдында махаббаттың мықтымын деп ең
Қозы Көрпеш Баяндай болғың келеді
Туғаннан бірін-бірі тіпті көрмеген

Емделмейді жүректің жарасы қолмен
Біздің жарық сәуле де шамасы сөнген
Ләйлі менен Мәжнүннің несін айтамыз
Жалғыздықтан жапанда адасып өлген

Мазалайды екен бәрібір сағыныш деген
Сағыныштан мендегі жаңылысты өлең
Бірақ Фархад-Шырындай болғым келмейді
Махаббаттың шырынын қанып ішпеген

Тұратындай кедергі тосып әр қадам
Мына өмірдің қандай да өшір бар маған
Аңыздардай сонда да сүймей ақ қойдым
Ғашықтарды үлгі етіп қосыла алмаған

(С) Абзал Алтый

---