Өлең, жыр, ақындар

Құбылып шыққан сырнайсың

Құбылып шыққан сырнайсың
Жүректің жырын жырлайсың
Жанымды менiң паршалап,
Тәнiмдi менiң турайсың.

Құбылып шыққан сырнайсың
Жүректің жырын жырлайсың,
Сиқыры бар ма көзіңнің.
Сезімнің жібін ұрлайсың.

Құбылып шыққан сырнайсың.
Жүректiң жырын жырлайсың.
Шақырып мені алыстан,
Қолыңды маған бұлғайсың.

Құбылып шыққан сырнайсың.
Жүректің жырын жырлайсың.
Алдымда менiң күлімдеп,
Жадырап күндей тұрғайсың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Санамақ

  • 1
  • 0

Он дегенің гүл
Гүлді баптай біл
Жиырма дегенің жыр
Кiшкене белес, қыр

Толық

Іздерім жатыр

  • 0
  • 0

Заманым құйын құбылған,
Көкейден жырым құйылған.
Даламның жазық төсінде,
Іздерім жатыр шұбырған.

Толық

Елім менің

  • 0
  • 0

Қалың елім, қазағым, қара орманым,
Мен перзентің, өзіңсің бар арманым.
Дүниеде ел болмас сенен ыстық,
Кеңдігіңе пейіліңнің таң қаламын.

Толық

Қарап көріңіз