Өлең, жыр, ақындар

Шымқаланы сағыну

  • 20.07.2021
  • 0
  • 0
  • 551
Елде қалып жатаған үй, жалғыз жар,
Түсіме енді балауса гүл, бал қыздар...
Тал түбінде талықсыған тəнімді
Тас кенеше сорды-ау талай таңғы ызғар.
Жарлығына көндіге алмай жазмыштың
Көңіліммен көктем сүйдім, жаз құштым.
Шымқаладан Күнқалаға аттанған
Жайы осылай жаһанкезбе жазғыштың.
Арғымақтай айтақырды айналған,
Ақылына ақыреті сай болған,
Ей, Шымқала!
Құлдығыңмын мен сенің
Күндігіңе кіндігінен байланған!
Қызғалдақтай алаулаған қырдағы
Ақын əркез заман, зауал құрбаны...
Тілегіме жеткізсе екен тірімде
Жүрегіме өзің еккен жыр дəні.
Бақ пен сордай сол қасиет, сол қайғы
Анда сүйреп, мында сүйреп болмайды.
Ақындарын қадірлеген ел құтты,
Ақын жанын зəбірлеген оңбайды!
Жанарында мəймілдеген мұздай мұң
Аспандағы мұңдасымын күзгі Айдың.
Мен жыласам –
бой-бойыммен боздаймын,
Мен сағынсам –
жүрегіммен сыздаймын.
Сезімге еріп,
Серік болған Ақылға
Қыз баланың тағдыры бар ақында.
Жүз көріспей жүз жыл өтіп кетсе де,
Сен жатсынба,
Жатырқама,
Мақұл ма?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көрген түсі жақсылыққа жорамал

  • 0
  • 0

Көрген түсі жақсылыққа жорамал,
Таңнан тұрып оятатын жоқ анам…
Жалғыз аяқ қара жолға түсіп ап
Мен де бір күн көкке сіңіп жоғалам.

Толық

Көкейтескен

  • 0
  • 0

Далам анау етек-жеңі далиған,
Жалғыз соның соңында жүр ар-иман.
Ата-баба аманатын кіршіксіз
Ақтау, сақтау – қасиетті қағидам!

Толық

Алақанымнан ұшқан аққуым

  • 0
  • 0

Алақанымнан ұшқан аққуым,
Барасың ұзап шалғайға,
Қанатың, қалқам, талмай ма?
Жаныңа медет болғай да

Толық

Қарап көріңіз