Өлең, жыр, ақындар

Шымқаланы сағыну

  • 20.07.2021
  • 0
  • 0
  • 601
Елде қалып жатаған үй, жалғыз жар,
Түсіме енді балауса гүл, бал қыздар...
Тал түбінде талықсыған тəнімді
Тас кенеше сорды-ау талай таңғы ызғар.
Жарлығына көндіге алмай жазмыштың
Көңіліммен көктем сүйдім, жаз құштым.
Шымқаладан Күнқалаға аттанған
Жайы осылай жаһанкезбе жазғыштың.
Арғымақтай айтақырды айналған,
Ақылына ақыреті сай болған,
Ей, Шымқала!
Құлдығыңмын мен сенің
Күндігіңе кіндігінен байланған!
Қызғалдақтай алаулаған қырдағы
Ақын əркез заман, зауал құрбаны...
Тілегіме жеткізсе екен тірімде
Жүрегіме өзің еккен жыр дəні.
Бақ пен сордай сол қасиет, сол қайғы
Анда сүйреп, мында сүйреп болмайды.
Ақындарын қадірлеген ел құтты,
Ақын жанын зəбірлеген оңбайды!
Жанарында мəймілдеген мұздай мұң
Аспандағы мұңдасымын күзгі Айдың.
Мен жыласам –
бой-бойыммен боздаймын,
Мен сағынсам –
жүрегіммен сыздаймын.
Сезімге еріп,
Серік болған Ақылға
Қыз баланың тағдыры бар ақында.
Жүз көріспей жүз жыл өтіп кетсе де,
Сен жатсынба,
Жатырқама,
Мақұл ма?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұлы тойға үш өлең

  • 0
  • 0

«Тілім» деймін...
Ішімнен іріңдеймін.
Атой салып, атылып шықпаған соң
Жұрт көзіне іріше ілінбеймін.

Толық

Жер – мекенім болғанда, көк – тұрағым

  • 0
  • 0

Жер – мекенім болғанда, көк – тұрағым,
Денем дімкес,
Дегбірсіз дертті жаным.
Айқұлағы қабырдың – аруақ туы,

Толық

Қызға сыр бұрынғыдай ақтармадық

  • 0
  • 0

Қызға сыр бұрынғыдай ақтармадық.
Қарайды мен қамықсам, бақтар налып.
Қызылдың құйын кезген құмдарындай
Қалыпты қайран бетiм қатпарланып.

Толық

Қарап көріңіз