Ән

Көрпесінде көсіліп
Тыншығанда түз дала,
Домбыраға қосылып
Əн шырқады Қыз бала.
Асау, албырт, аса өңді
Неткен мынау ғажап əн?!
Əннен алған əсерді
Жырмен қалай жаза алам?
Тағдырыммен жалғасып
Тамылжиды таныс əн.
Арманыммен арбасып,
Қиялыммен жарысам.
Албырт сезім бұлқынып
Алдым екен нені еске?
Көкжиекке ынтығып,
Көз саламын белеске.
Сиқыр саз бен тəтті ағын
Тамыр бойлап аққандай.
Желкілдеген шақтарым
Жез қоңырау таққандай!
Əуен сыртта, мен іште,
Құдайым-ау, түс пе, өң бе?
Көк қанатты Періште
Көктен бері түскен бе?!
Жалап жанның жарасын
Жел жеткендей бола ма?
Ақ бесікті анашым
Тербеткендей бола ма?..
Табысқандай жер мен көк –
Жұлдыз жылап, Ай тыңдап.
Жан осылай тербелмек!
Əн осылай айтылмақ!
Жас сұлудың жанары
Жанды ерітіп жүрмей ме? –
Жақын тартып барады
Жаутаң қағып бір бейне...
Қазақшалап, хатқа түсірген – Исраил.

---