Қайық

«Сырғаңды қайық қылып өткіз мені».
Халық өлеңі

Ырымға жатса-дағы түбі сайып,
Құрметке дәстүр сынды түр ылайық.
Қазақта ат берсе де, жүген бермеу,
Тәрізді эстондарда еспе қайық.
Қастерлі, қасиетті бұйым екен,
Халықтың қорегі ғой тұрған мекен.
Қайықтан, кәсіпке сай құрал жасап,
Еңбекпен күнелткенге келер не тең!
Негізгі кәсіп балық эстон үшін,
Қайықсыз балықшының халін түсін.
Ішер ас, киер киім,
алар білім,
Шаруаның тындырады барлық ісін.
Ұстарлық қадір тұтып, қасиеттеп,
Көлігің – дария кешер,
қусаң жетер,
Құтқарып қашсаң, мақсат ғасыл етпек.
Ғашықтар:
«сен ар жақта,
мен бер жақта»,–
Деп жылап, сырға қайық етер шақта,
Көмекке келер тағы осы қайық
Ғайыптан пайда болып жанар баққа.
Сондықтан эстон үшін қайық қымбат,
Ұстайды киелідей баптап, бұлдап.
Тозғанын тастамайды, өртемейді.
Қаңтарып дуалына қояр құндап.

---