Жүзім шоғы

Таушан Есеновадан

Алтын ұям — Ашхабадта
Күн көзінен нұр алып,
Мәуелеген жасыл бағым
Өсті бойлап, бұралып.
Саянда өткен шат күндерім,
О, сүйікті, астанам,
Бейне дастан тәрізді бір
Ақын жырлап тастаған.
Сенен еңбек аямадым,
Солмасын деп үзімің,
Аулама сән көрік беріп,
Өскен бір шок жүзімім.
Бал-шырынды түйіріңді
Топыраққа қимадым.
Сараңсымай сен де күзде
Жемісті мол сыйладың.
Сонау бір түн келерінде
Бар қаһарын жинапты.
Желді үйіріп асықтайын,
Мекенімді қиратты.
Мәуелі бак, зәулім үйді
Аждаһаша түн жұтты.
Ерке желі ескен алқап
Қас қаққанша тұншықты.
Жүзім өскен жасыл бақша
Саз балшықты болды алап.
Жер қойнына мөлдір шырын
Көз жасындай сорғалап.
Жөңкіген бір қара бұлттай
Қаза түні өтті де,
Атты жаңа арайлы таң
Нұр шапағын төкті де.
Шайдай ашық торғын көктен
Сәуле шашып қалаға,
Күн күлімдеп, құйды нұрын
Шипа етіп жараға.
Жарқыраған көк аспанға
Үміттене қарадым.
Көп самолет көктемдегі
Гуіліндей араның...
Келе жатыр қанат байлап,
Келе жатыр достарым!
Баку, Ташкент, Москвадан
Бауырларым — тосқаным...
Майлы киім ұзақ күнге
Кім үстінен тастаған.
Нұрлы еңбек құшағында
Бой түзеді жас қалам,
Гүлдей түлеп шешек атып.
Қайта туды астанам!
Тереземнің нақ түбінен
Қайта жүзім көктеді.
Паш еткендей сән-сәулетті
Осы жер мен көктегі.
Жасыл торғын жамылды да,
Жайды бақшам жас қанат.
Гүл демімен тыныс алып
Жайнай түсті Ашхабад!

---