Өлең, жыр, ақындар

Алатаудай ауылым

  • 12.08.2021
  • 0
  • 0
  • 570
Он сегіз жыл бұрын бай, патша, бектен
Езілген, шерлі болған көкіректен
Жанған ыза жалыны Алатаудың
Астындағы қызудай, сыртқа тепкен.
Октябрь сол қызудың қабын жарған,
Құмыққан жалын үдей жайнап жанған,
Өртеңдей жаңа өмір ескен ерлеп,
Күйгенсің түсі сұр, сұм ескі жалған.
Өлкемде он сегіз жыл өсті өртең,
Құлпырды кілемнен де өртен, көркем,
Алатаудың алқызыл алмасындай
Елмен бірге қызара мен де бөртем.
Өскен өлкем таудың шың, құздарындай,
Ызбары жауға — таудың мұздарындай,
Қайраты — Алатаудың астындағы
Вулканы жерді кере қызғанындай.
Ақпайтын тауды жармай, тасқа ұрынбай,
Білімі — долы өзен тасқынындай,
Жемісі өнерінің шығымды жыл
Колхоздың оратын мол астығындай.
Өлкемнің мен бұлбұлы жазын жырлар,
Жырымда нелер мың түс гүлдей нұр бар,
Кеудем кеннің шахтасы, әр сөзімнің
Әрпінде алтыннан артық құн бар.
Сөзімді социалдық табын малдай
Өргізіп, өрісіңді түгел шарлай, Өлкем!
Көркем, елеңмен ән шырқаймын,
Үнімді құлағыңа құйып балдай.

1935



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әнекей, нұрлы күн де көтерілді

  • 0
  • 0

Шықты ол, түні бойы безек қағып,
Жан кешіп баратқандай, өзек талып,
Кейде ышқына тынысын жиілетсе,
Кейде баяу алады тежеп барып.

Толық

Балқаштың түні

  • 0
  • 0

Түн. Кең дала қалғыған секілденіп
Үнсіз тұр. Аспанда жоқ шөкім бұлт.
Сәулесі жұлдыздардың шабақтардай,
Бір сүңгіп, бір малтиды суда тұнық.

Толық

Туа бер, «Ту-104-ім»

  • 0
  • 0

Қозы менен құлынның бірі туса
Қуанатын басым-ай, бала шақта!..
Енді, міне, жетпейтін жел де, құс та,
«Ту-104» таңбалы міндім «атқа!»

Толық

Қарап көріңіз