Өлең, жыр, ақындар

Балауса сезім

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 6597
Балауса сезім, айналып кеткен сағымға,
Жоғалтып ем ғой жеттім бе деген шағымда.
Көңілді құсым дүр етіп ұшып кетті де,
Көңілсіз құсым қонақтап қалды бағымда.

Кіршік тимеген көрікті балғын сезімдер,
Өте шықты ғой бантикті балғын кезімде.
Ақшаңқан шақтар, неліктен шапшаң жалт етіп,
Іздетіп қойдың көктемді мынау күзімде.

Балауса күндер, таңбасы қалып кеудемде,
Қол бұлғап кетті мәңгілік қайтып келмеуге...
Қоңырқай түстер - қоңыр наз,
қоңыр шумақтар,
Кеудеме толды,
Төгілердей боп ернеуден...
Жайқалған гүлден, шайқалған жасыл теректен
Іздедім, сені, осылай ету керек пе?
Бәрі де тұрды қоңырқай ғана мұңайып,
Жыр толды содан мазасыз мынау жүрекке.

Осылай менің түсіп бір еңсем кеткенде,
Жапырақ сонда тіл қатты маған өктемдеу.
Сыр айтып тұрды тәкаппар, сұлу тіршілік,
Жақсылық хабар жетер деп келер көктемде.

Балауса сезім, қалдырған табын суытпай,
Мәпелеп келем жыл бойы қылау жуытпай.
Қоңырқай түстер - қоңыр наз, қоңыр шумақтар,
Дір-дір етеді көктемін күткен шыбықтай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Пушкин мен дала

  • 0
  • 0

Маңғаз Пушкин маң даланы аңсады,
Жайық бойы болып оның аңсары.
Мүмкін тістеп заманының иттері,
Жалықтырды ұзын-шұбақ дау - шары.

Толық

Аңқатым

  • 0
  • 0

Ақ қанатты көгершін болып,
Жырларым саған қалықтай ұшар.
Ауылым менің, көңілім толып,
Қуанған кезде аялай құшар.

Толық

Беу, бал дәурен!

  • 0
  • 0

Сағынышымның бастауы болып тұрасың, ауыл, қашаннан.
Бала кездегі бақытты дәурен, сипайтын самал шашымнан.
Сол бір шақтардан
Айрылдым қашан?

Толық

Қарап көріңіз