Өлең, жыр, ақындар

Түлкі заман

  • 03.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1089
Сыйлап заман жаңалықтың түр-түрін,
бір күніме ұқсамады бір күнім.
Аңтарылам айтар сөзді таба алмай...
ертеңдерім қадай қалса кірпігін.
Бәрі жаңа — ойым, санам, ісім де,
қайшылықтар қайнап жатыр ішімде.
Бар ұққаным — талай «жаман» «жақсы» боп,
түлкі заман қалың қойды күшінде.
Шырқын бұзып өмір-өзен сәнді аққан,
айырылды байып пенен салмақтан.
Алаяқтар шаң жұқтырмай табанға,
алыпсатар самсап шықты жан-жақтан.
Қатты тіптен қазағымның серпіні,
елеңдетпей немеренің ерке үні,
арқаланып арақ сатты көшеде;
мұсылман боп намаз оқыр, кемпірі.
Жүрегіне ұяламай шырайлы ән,
қажыса да қайтар емес райдан.
жұртты алдап су сатса да бәрібір,
пенде болып қорықпады Құдайдан.
Күні туып азғындықпен ұрпақтың,
сатқын болды табынатын бір «мықтым»,
Ұл мен қыздан безіп шықты жарынан
қызығы үшін азғантай күн тірліктің.
Қара бастың қамын әркім күйттеді,
атақ керек, байлық керек өйткені.
Шабаланып шалғайыма жармасты
ауылымның абалаған иттері.
Адам біткен бәрі көсем, ақылды-ақ,
жас балалар сөз бермейді тақылдап.
Құдайларын ұмытпаған - санаулы-ақ,
ақырзаман қалды ма шын жақындап...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өлең

  • 0
  • 0

Жылт еткен сәуле, жарқын ой
жүгіріп бастан өтсе eгep—
өлеңнің ол бір шарты ғой,
жетпеген оған жоқ шебер.

Толық

Еңбектегің келеді

  • 0
  • 0

Еңбектегің келеді,
Талпынасың,..
Бір сүйемге жетпейді-ау әр құлашың...
Тіршіліктің иесі-ау, қызығамыз,

Толық

Бабаларға

  • 0
  • 0

Бабалардан қалған бәрі — ауа, Жер, су, тірлігім,
сыйлады олар сезім отын, жан, жүрек пен Күн нұрын.
Тарту еткен жарық дүние, он сегіз мың ғаламды,
маған бейне солар Жердің ұстап тұрған кіндігін.

Толық

Қарап көріңіз