Өлең, жыр, ақындар

Мұңайма, жылама жаным

  • 13.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1075
Мұңайма, жылама жаным,
Бұл маңда жұбатпас ешкім.
Онсыз да қасіреті қалың
Мынау бір сұп-сұры кештің.

Қайтесің уайымға жүзіп,
Көз жасың көтермес оны.
Уақыт сызған бір сызық,
Емес ол маңдайдың соры.

Мағынасыз әуендей сөзің:
«Көремін, – дейсің, – бір жебе!»
Нүктеге қадалып көзің,
Сен іштей егілесің неге?

Өтінем, күлші бір мұңсыз,
Жүрген не еңсеңді езіп.
…Сен қайда барасың үнсіз,
Бейуаққы көшені кезіп?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көлге түнеген күміс түн сәулесі зерлі…

  • 0
  • 0

Көлге түнеген күміс түн сәулесі зерлі…
Маңдайда мөлдір сағыныш, сағымы мөрлі.
Ай қауызынан арманың қауашақ жарып,
Сен қайда отыр екенсің, қара қыз меңді?

Толық

Құлазу

  • 0
  • 0

Үнсіздік пен айқайдың арасындағы
Жалғыз аяқ соқпақ...– ұзыннан ұзаққа шұбалған.
Бейне, ашылмаған Қиял кітабының ішіне
Бір нәзік қол жасырып,

Толық

Уақыт жыры

  • 0
  • 0

Уақыт – ысқырып ұшқан жебе...
Яки, тау басында қалған кеме...
Мәңгіге тоқтаған.
Ол бірақ ғасырлар қойнауының ішінен

Толық

Қарап көріңіз