Өлең, жыр, ақындар

Қобыз үні

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 875
Ез тірлікке кететіндей есем дүр,
Көңілімде секең қағып секем жүр.
Екі кештің арасында, япыр-ау,
Есі кетіп еңіреген не екен бұл?
Не екен бұл?
Сұмдық айтқан сұңқылдап,
Тұңғиықпен тілдесіпті мұңшыл бақ.
Өзегінің өзегіне өрт кетіп,
Жатыр екен кім тыңдап?!
Бара жатыр шырқымды ап.
Жұмыр жердің дірілдеткен жүрегін,
Бұл қобыз ба?
Иә, қобыз... білемін.
Көрін қазып жатырмысың біреудің,
О, ұлы өлім, ұлы өлім?!
Сүркей үннен сұрқы қашып бақтардың,
Қара таудың қабағында қатпар мұң.
Жұлым-жұлым жүрегімді жұлмалап,
Бұл қобызды тартқан кім?!
...Айтшы досым,
Оу, ізгі,
Боздатқан кім мынау боздақ қобызды?
Бұл жалғаннан мініп келмес кемеге,
Қанша жандар қапияда қол үзді?
Әлде мынау қобызы ма Қорқыттың,
Қуғындаудан құтылған ба ол тұтқын?
Ол емес қой, ендеше мен несіне,
Көңілімді толқыттым?
Нәлет айтып замананың зарына,
Өрт кеткендей көңілімнің бағына.
Сол бір әуен сұңқылдайды тағы да,
Үрей келіп ұялайды жаныма.
Желмаясын мініп алып тайпалған,
Сыбыр естіп сиқыры мол сайтаннан.
Қорқыт қашып құтылмаған ажалдан,
Ал мен қашып құтылам деп айта алман...
...Кемем әне шайқалған...

2003 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түсіме ылғи енеді

  • 0
  • 0

От пен судың келемін арасында,
Ағажан, айтқаныма нанасың ба?
Көзімді ілсем болғаны Кеңсайдағы,
Жүремін аруақтар қаласында.

Толық

Орман

  • 0
  • 0

Суық һәм сүркейлі Шығыстың желі…
Ауыр бір ойларға шомған –
Мен мәңгі сүйемін сені,
Үн-түнсіз мүлгіген қап-қара орман.

Толық

Ең соңғы алау

  • 0
  • 0

Дарқан дала жамылып көлеңкені,
Кешкі шуақ шақырды жел еркені.
Қимастықпен қиылған қыз баладай,
Күн қия алмай барады кең өлкені.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар