Өлең, жыр, ақындар

Қобыз үні

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 794
Ез тірлікке кететіндей есем дүр,
Көңілімде секең қағып секем жүр.
Екі кештің арасында, япыр-ау,
Есі кетіп еңіреген не екен бұл?
Не екен бұл?
Сұмдық айтқан сұңқылдап,
Тұңғиықпен тілдесіпті мұңшыл бақ.
Өзегінің өзегіне өрт кетіп,
Жатыр екен кім тыңдап?!
Бара жатыр шырқымды ап.
Жұмыр жердің дірілдеткен жүрегін,
Бұл қобыз ба?
Иә, қобыз... білемін.
Көрін қазып жатырмысың біреудің,
О, ұлы өлім, ұлы өлім?!
Сүркей үннен сұрқы қашып бақтардың,
Қара таудың қабағында қатпар мұң.
Жұлым-жұлым жүрегімді жұлмалап,
Бұл қобызды тартқан кім?!
...Айтшы досым,
Оу, ізгі,
Боздатқан кім мынау боздақ қобызды?
Бұл жалғаннан мініп келмес кемеге,
Қанша жандар қапияда қол үзді?
Әлде мынау қобызы ма Қорқыттың,
Қуғындаудан құтылған ба ол тұтқын?
Ол емес қой, ендеше мен несіне,
Көңілімді толқыттым?
Нәлет айтып замананың зарына,
Өрт кеткендей көңілімнің бағына.
Сол бір әуен сұңқылдайды тағы да,
Үрей келіп ұялайды жаныма.
Желмаясын мініп алып тайпалған,
Сыбыр естіп сиқыры мол сайтаннан.
Қорқыт қашып құтылмаған ажалдан,
Ал мен қашып құтылам деп айта алман...
...Кемем әне шайқалған...

2003 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қар

  • 0
  • 0

Далада қапалақтап қар жауып тұр,
Өзінің ізін өзі жасырып.
Айнала ымырт құшағында мүлгіген.
Құлайды кіршіксіз ұшқындар жерге асығып…

Толық

Түн қойнында түпсіз қиял шырағы

  • 0
  • 0

Түн қойнында түпсіз қиял шырағы,
Орманында адастырған ой мұнар.
Ессіз сәттің естелігі жылады,
Үскірігі үмітіңді тоңдырар.

Толық

Айқай

  • 0
  • 0

Ұлтым ұлық бола алмай, рухым көкке қона алмай,
Қара жерден қамығып мен де өттім, о, Алла-ай!—
Қайғымды айтып қайыңға.
Өкінішім — өткенім, өзегімді өртейді

Толық

Қарап көріңіз