Өлең, жыр, ақындар

Көктем – самал, сырымды елге жайыңдар

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 544
Көктем – самал, сырымды елге жайыңдар,
Көкірегімнен туған аппақ айым бар.
Билейтіндей бұраң белі солқылдап
Мен билесем деген биді қайыңдар...
Өмір – көктем үміт шоғын үрлеген,
Құстар, құстар ағытады сырлы өлең.
Шықтан моншақ таққан ару қайыңмен
Билеп кеткен сияқтымын бірге мен.
Өңір тілеп, көңіл тілеп сүюді,
Жиде жарып келеді, әне, түйінді.
Бірінен соң бірі жатыр қайталап,
Көктем оқып менің көңіл күйімді.
Дүние тұр сезім ішегін жүз бұрап,
Есінейді үнсіз таулар мызғып ап.
Кең даланы ұйқысынан оятып,
Қытықтайды күлкісімен қыз-бұлақ.
Мамыр – маусым салтанатын жер күткен,
Күннің көзі тіршілікті сергіткен.
Күмбірлетіп күйсандығын кеудемнің,
Көктеп тұрмын, көктем күйін шертіп мен.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қол бұлғайды сынап қарап тау маған

  • 0
  • 0

Қол бұлғайды сынап қарап тау маған,
Таулар, таулар, орындарын даулаған.
Ақсақ Темір бола алмадым, дүниені –
Қылышпенен, ұрыспенен жаулаған...

Толық

Сәулесін сағыныштың саялаған

  • 0
  • 0

Сәулесін сағыныштың саялаған,
Сұлулық жаралды екен қай анадан?
Құлпырып, қуана да қоймас, сірә,
Алпысқа келгенінше әйел адам.

Толық

Өлмес өмір, өзіңді сүйгендіктен жыр еттім

  • 0
  • 0

Өлмес өмір, өзіңді сүйгендіктен жыр еттім,
Тұрар дейсің мәңгілік көк аспанды тіреп кім/
“Жер анадай” жатқан бір табандардың астында,
Аяғы жоқ... тілі жоқ дүрсілдеген жүрекпін.

Толық

Қарап көріңіз