Өлең, жыр, ақындар

Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн

  • 07.11.2021
  • 0
  • 0
  • 485
Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн,
Еңсемді басып езеді.
Тұманнан туған бұл жырдың,
Көрінбес көзге өзегі.
Қоңырқай үнсіз тіршілік,
Маңайым түгел тұнжырап.
Тұманға талдар тұншығып,
Мөлтілдеп көзі тұр жылап.
Жапырағы тамшы іркілтер,
Оятып ойды жыр түртер.
Талдардың көзін күн сүртер,
Көзімді менің кім сүртер?..
Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн
Салып тұр басқа салмағын.
Қыран боп ұшып жылжыр күн,
Табуға шыңнан арманын.
Қыран боп ұшып, жылжыр кім,
Туғызар дауды бұл енді.
Салады еске тұнжыр күн,
Тұнжырап жүрген біреуді!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Не жетпейді?

  • 0
  • 0

Не жетпейді?
Неге жаным жүр шөлдеп,
Өкпелеп те, өмір сүрдім бір сен деп.
Мен бақытты бола алмаймын қазы жеп,

Толық

От салдың, ойда жоқта жолықтың да

  • 0
  • 0

От салдың, ойда жоқта жолықтың да,
Өзгердің, өзіңді-өзің көріп тұлға.
Көзіңнің қыл-тұзағын үзіп шықтым,
Қалудан тұтқын болып қорықтым да.

Толық

Аңдыған көз, санаспай ортаменен

  • 0
  • 0

Аңдыған көз, санаспай ортаменен,
(Көңілді шу, думанды ортаға енем).
Бір басымды бақылап бағынта алмай,
Өзге емес, “өзімнен” қорқа берем.

Толық

Қарап көріңіз