Өлең, жыр, ақындар

Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн

  • 07.11.2021
  • 0
  • 0
  • 422
Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн,
Еңсемді басып езеді.
Тұманнан туған бұл жырдың,
Көрінбес көзге өзегі.
Қоңырқай үнсіз тіршілік,
Маңайым түгел тұнжырап.
Тұманға талдар тұншығып,
Мөлтілдеп көзі тұр жылап.
Жапырағы тамшы іркілтер,
Оятып ойды жыр түртер.
Талдардың көзін күн сүртер,
Көзімді менің кім сүртер?..
Тұнжыр ой, тұман, тұнжыр күн
Салып тұр басқа салмағын.
Қыран боп ұшып жылжыр күн,
Табуға шыңнан арманын.
Қыран боп ұшып, жылжыр кім,
Туғызар дауды бұл енді.
Салады еске тұнжыр күн,
Тұнжырап жүрген біреуді!...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шымылдық көтеріліп түнге ашылған

  • 0
  • 0

Шымылдық көтеріліп түнге ашылған,
Ақ нұрды кеудесінен емізді аспан.
Сан сәуле саусақ созып шың басынан,
Сұлудай ұйқылы-ояу көзін ашқан.

Толық

Көктем менің көкірегімде көктеген

  • 0
  • 0

Көктем менің көкірегімде көктеген,
Жапырақтарын жерге қанша төкті емен.
Жанымның бар жырға төгіп шуағын.
Мен өзімді сүйікті етсем деп келем.

Толық

Сағынышым жетті ме?

  • 0
  • 0

Аңсарың күмбірлі күй болды мәңгі,
Әніңмен оятушы ең қалғығанды.
«Сағындым туған жердің сырлы әуезін
Сал, – депсің, – кешіктірмей домбырамды...»

Толық

Қарап көріңіз