Өлең, жыр, ақындар

Шырмауық

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 644
Ұмытпайық – қайырымды, кәдені,
Тектіліктің тамырына жыр құйып.
... Ал, шырмауық гүлмен бірге әдемі,
Жерге шықты жас өскін боп, қылтиып.
Жүрегіңнен иман нұры тамғанда,
Жақсылықтың арта түсер салмағы.
Аялады жас өскін деп бағбан да,
Арам шөп деп жұлып тастай салмады.
Аспанымда әуелемей асыл ән,
Бақ тұра ма, кесірлерге бұйырып?
Өзге гүлдер өздерінің қасынан,
Орын берді шырмауыққа иіліп.
Төнген кезде басыңызға шын қауіп,
Көңіліңіз аңсар сонда күлкіні.
Жер-анадан қуат алған шырмауық,
Шырмап алды айналасын бір күні.
Айтар болсақ тек шындықты айталық,
Келешекке қалау үшін шың-белгі.
Кеше ғана қатар өскен жайқалып,
Буындырды қасындағы гүлдерді.
Қалай ғана бұндай жайға барды екен,
Жұпар шашқан талай гүлді солдырды.
Арсыздықтан ауырады ар-мекен,
Қатыгездік!
Суығымен тоңдырды.
Кесірлікке шырмалғанда бар ғалам,
Жаратқаннан талай медет сұрағам.
Шырмауықтай болмайықшы бар адам,
Болайықшы иман жүзді бір адам.
Жасайықшы ізгілікке мың қадам...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ой сала ма, санаңа?

  • 0
  • 0

Айтар болсам – жан сырым,
Өмір – сабы қамшының.
Жанарымнан жас болып,
Тамып кеткен тамшы-мұң.

Толық

Мен жазбаған бір өлең...

  • 0
  • 0

Кейде бұлттай түнерем,
Кейде ғажап гүл өрем.
Түсіреді сан күйге,
Мен жазбаған бір өлең.

Толық

Жырын, хакім Абайдың...

  • 0
  • 0

Әр адамы – бір құдай,
Қала осы ма?
Құрғыр-ай!
Бабын таппай бәрінің,

Толық

Қарап көріңіз