Шырмауық

Ұмытпайық – қайырымды, кәдені,
Тектіліктің тамырына жыр құйып.
... Ал, шырмауық гүлмен бірге әдемі,
Жерге шықты жас өскін боп, қылтиып.
Жүрегіңнен иман нұры тамғанда,
Жақсылықтың арта түсер салмағы.
Аялады жас өскін деп бағбан да,
Арам шөп деп жұлып тастай салмады.
Аспанымда әуелемей асыл ән,
Бақ тұра ма, кесірлерге бұйырып?
Өзге гүлдер өздерінің қасынан,
Орын берді шырмауыққа иіліп.
Төнген кезде басыңызға шын қауіп,
Көңіліңіз аңсар сонда күлкіні.
Жер-анадан қуат алған шырмауық,
Шырмап алды айналасын бір күні.
Айтар болсақ тек шындықты айталық,
Келешекке қалау үшін шың-белгі.
Кеше ғана қатар өскен жайқалып,
Буындырды қасындағы гүлдерді.
Қалай ғана бұндай жайға барды екен,
Жұпар шашқан талай гүлді солдырды.
Арсыздықтан ауырады ар-мекен,
Қатыгездік!
Суығымен тоңдырды.
Кесірлікке шырмалғанда бар ғалам,
Жаратқаннан талай медет сұрағам.
Шырмауықтай болмайықшы бар адам,
Болайықшы иман жүзді бір адам.
Жасайықшы ізгілікке мың қадам...

---