Өлең, жыр, ақындар

Апа

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 762
Сен жастай қалдың...
Суын қанып ішпедің тас қайнардың.
Ал мен болсам – алқынып аққан бұлақ
Алтыдан жетіге сәл аспай қалдым.
Осылай сенің бағың жанбай қалды,
Жоқтау айтып жыладың, қандай зарлы...
Көңілде шер бар еді, көзімде жас,
Сол жас бірақ намыстан тамбай қалды.
Қан жұтып, жамылғанда қара шәлі,
Көрмедің тағдырыңа аласарып.
Саған біреу соқтықса, жүгірдім мен
Әкемнің ақ қамшысын ала салып.
Күшіңді тауға соғып, тасқа шаптың,
Ісіңмен, қылығыңмен досқа жақтың.
Күтімін көрмесең де өміріңнің,
Түтінін түтетпедің басқа ошақтың.
Жылыстап жеткен шақта жаныңа мұң,
Зарладың, запыран құстың, аңырадың.
Құлатпай әлі күнге келе жатсың
Әкемнің қолдан тіккен шаңырағын.
Мен де ержеттім ешкімнен олқы болмай,
Көрмеген мына баста талқы қалмай.
Қанша қызық көрсек те, келеміз біз
«Қара шалдың» орынын толтыра алмай...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алаңсыз саған сеніп ем

  • 0
  • 0

Алаңсыз саған сеніп ем,
Айдағаныңа көніп ем...
Алмадың дедің айтқанды,
Жүрмедің дедің жөнімен –

Толық

Сәкен – сұңқар

  • 0
  • 0

Күзді күн.
Қазан айы.
Қарашілік.
Арқаның асау желі аласұрып.

Толық

Жетім бұрыш

  • 0
  • 0

Бұл өзі қайдан шыққан «жетім бұрыш»,
Болғанмен бағытың дөп, бетің дұрыс.
Қазақтың өз жері емес,
Өз елі емес –

Толық

Қарап көріңіз