Өлең, жыр, ақындар

Апа

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 606
Сен жастай қалдың...
Суын қанып ішпедің тас қайнардың.
Ал мен болсам – алқынып аққан бұлақ
Алтыдан жетіге сәл аспай қалдым.
Осылай сенің бағың жанбай қалды,
Жоқтау айтып жыладың, қандай зарлы...
Көңілде шер бар еді, көзімде жас,
Сол жас бірақ намыстан тамбай қалды.
Қан жұтып, жамылғанда қара шәлі,
Көрмедің тағдырыңа аласарып.
Саған біреу соқтықса, жүгірдім мен
Әкемнің ақ қамшысын ала салып.
Күшіңді тауға соғып, тасқа шаптың,
Ісіңмен, қылығыңмен досқа жақтың.
Күтімін көрмесең де өміріңнің,
Түтінін түтетпедің басқа ошақтың.
Жылыстап жеткен шақта жаныңа мұң,
Зарладың, запыран құстың, аңырадың.
Құлатпай әлі күнге келе жатсың
Әкемнің қолдан тіккен шаңырағын.
Мен де ержеттім ешкімнен олқы болмай,
Көрмеген мына баста талқы қалмай.
Қанша қызық көрсек те, келеміз біз
«Қара шалдың» орынын толтыра алмай...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айтшы маған, әлде осы сайран ба өмір

  • 0
  • 0

Айтшы маған, әлде осы сайран ба өмір,
Қайда барып қайтпайды қайран көңіл?!
Жүрегімді жұлмалап жүр осы күн,
Кейде артық, кейде кем жайлар небір.

Толық

О басында батыр туған ел едік

  • 0
  • 0

О басында батыр туған ел едік,
Қар асаған, мұз мүжіген, жел еміп!
Көшіп жүрген құм-теңіздің үстінде
Талай ғасыр түйелерді кеме ғып...

Толық

Нұрқан көшесінде

  • 0
  • 0

Әуелден қанық едім осы есімге,
Сақталған жұрт жүрегі, дос есінде.
Кеудемді ашып тастап, желге беріп,
Нұрқанның жүріп келем көшесінде.

Толық

Қарап көріңіз