Жусан
- 0
- 0
Сіміріп нұрын аспанның,
Өн бойың түгел күміс көк.
Құмарлық кілтін ашқанмын,
Жусаным, сені иіскеп.
Көне қала келбеті
Қабырғалар, қабырғалар құлағанЕнді қайта қаланбас.
Қалды астында қыруар сүйек, мың адам,
Ешкім қайта таба алмас.
Жауларына берілмеген ер жүрек,
Өлім бар деп ойламаған жалғанда.
Атқан оқтар зулағанда соңғы рет,
Шапқан аттар сол қалпында қалған ба?
Қабырғалар, қабырғалар, дәл сондай,
Ұқсатады көрген адам көзімен.
Сол ортада Аманкелді алшаңдай
Басып келе жатқандайын сезінем.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қилы заман – қым-қуыт
- 0
- 0
Қилы заман – қым-қуыт
Азап-бейнет тым жуық.
Қапаланған көңілді
Мазалайды мың күдік.
Осы өлең кімге керек?
- 0
- 0
Жоқ сияқты бұдан басқа жұмысым,
Осы өлеңді жазып жүрмін кім үшін?
Соны ойласам өртенеді өзегім,
Соны ойласам тарылады тынысым.
-
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі