Астана – дастан
- 0
- 0
Жалғанның желбіресе
Туы шыңда,
Жақындап бұлттың өзі жуысуға,
Бар ақыл,
Көне қала келбеті
Қабырғалар, қабырғалар құлағанЕнді қайта қаланбас.
Қалды астында қыруар сүйек, мың адам,
Ешкім қайта таба алмас.
Жауларына берілмеген ер жүрек,
Өлім бар деп ойламаған жалғанда.
Атқан оқтар зулағанда соңғы рет,
Шапқан аттар сол қалпында қалған ба?
Қабырғалар, қабырғалар, дәл сондай,
Ұқсатады көрген адам көзімен.
Сол ортада Аманкелді алшаңдай
Басып келе жатқандайын сезінем.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Сен қайғыға батқан кезде
- 0
- 0
Сен қайғыға батқан кезде
Айықпадым мұнардан.
Сен жылы сөз айтқан кезде
Күлім қақты күн алдан.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Санду
Әдемі сөз -
Нұрбақыт
Күшті өлең -
никита
кушти
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі