Өлең, жыр, ақындар

Жолықтың маған, бағың ба, әлде сорың ба?!

  • 17.09.2021
  • 0
  • 0
  • 609
Жолықтың маған, бағың ба, әлде сорың ба?!
Жолықтың екен – қорғалап әсте қорынба.
Таланың ба екен,
Залалың ба екен кім білсін,
Тарықпа бірақ, тағдырың менің қолымда!
Сеземін оны, аз емес сенің жүгің де,
Басыңды байлап бағынған болсаң бүгілме!
Қиналған болсаң,
Иланған болсаң сөзіме,
Жылата білген жұбата білер түбінде.
Зорлаған жоқсың, келгенмін саған еркіммен,
Түрленіп түлеп, құбылған жоқсың көркіңмен.
Махаббат деген
Мәңгілік ауру жабысып,
Арман жоқ әсте
Айықпай кетсем дертімнен.
Өзіңе сеніп,
Өзіңді сүйген жүрекке,
Тартпашы бейнет,
Артпашы, жаным, құр өкпе.
Ешқандай өмір,
Ешқандай зәбір бұза алмас
Түбінде тәңір жеткізер болса тілекке.
Тілегім менің!
(Іске асар түбі ол-дағы)
Кеудемнен кетпес өлең мен жырдың толғағы.
Ұстара сезім
Ұстауға келмей тұрғанда,
Ұсақтап кетпей,
Құшақтап кетсең болғаны!
Өзіңдей ару керек-ақ мендей қазаққа,
Сау болса басым
Салмаспын сені мазаққа!
Сезімі таза,
Сүйген жүректің қадірін
Сезе білгендер
Төзе де білер азапқа!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ауыл өліп барады...

  • 0
  • 0

Ауыл, рас, өлмейді – малы болса,
Мал бағатын халықтың халі болса.
Сол малдың да қалмады сау-тамтығы,
Азаяды, құриды әлі қанша?!.

Толық

Жалғыз ауыз сөз

  • 0
  • 0

Бәрін бірдей көру мүмкін көзбенен,
Бәрін бірдей сезеді ғой өз денең.
Бар әлемнің жүрегінің тынысын
Айтып берсем жалғыз ауыз сөзбенен.

Толық

Жусан

  • 0
  • 0

Сіміріп нұрын аспанның,
Өн бойың түгел күміс көк.
Құмарлық кілтін ашқанмын,
Жусаным, сені иіскеп.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар