Бір жыл өтті Сырбайсыз...

Шыққандай жолға түнде айсыз,
Жүруің жалғыз ыңғайсыз.
Бұлбұлы кеткен тоғайдай,
Бір жылым өтті Сырбайсыз.
Тұлданған күндер – тек үнсіз,
Таба алармысыз емін сіз?!
Сырбайсыз – қыс та қытымыр,
Сырбайсыз көктем көңілсіз.
Көз жасы бұлттың сіркіреп,
Ұшпайды құстар дүркіреп.
Ағыл да тегіл сайлардан
Ақпайды сулар күркіреп.
Жанбайды күнде шырағы,
Қанбайды мүлде құмары.
Жырдарияның нақ өзі
Сырдарияның сыңары.
Беріліп ғажап сезімге,
Ойнайтын бір от көзінде.
Денесін дімкәс дерт шалып,
Демігіп жатқан кезінде.
– Қайырлап қалған кеменің
Көреді кімдер көмегін?!
Дәл биыл туған өлкеге
Бармай-ақ қойсам!.. – деп едің.
Дүбірсіз, тойсыз тұра алмай,
Сырқатқа мойын бұра алмай.
Соңғы рет қаққан қанатын
Тартып бір кеттің қырандай.
Қолында қалам – көксүңгі,
Өзіңдей ақын жоқ сынды.
Сол жолы...
Соңғы сапарда,
Сындырып қайттың топшыңды.
Нөсерін төкпей бау-баққа,
Жүзеді бұлттар аулақта...
Қалдырып қалың еліңді,
Қайырылмай кеттің тау жаққа.
Жыл өтті тағы тым жайсыз,
Алыстан қолды бұлғайсыз.
Жетеді үнің құлаққа,
Өтеді ғұмыр Сырбайсыз.
Алатау басы мұнар шың,
Мұнартып солай тұрарсың.
...Даланы, тауды көп жырлап,
Дамылдап жатқан шығарсың!

---