Өлең, жыр, ақындар

Әсет ақынға

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 484
Жат жерде жалқы жанның аһ ұрғаны,
Ауыр ғой мұңлы ақынның ақырғы әні.
Мерт болу мүмкін шығар,
Мүмкін емес
Тағдырға таланттың кеп бас ұрмағы.
Ер басын ел жолына атаған жан,
Әннен – әл, жырдан – қанат жасап алған.
Сонда да қиырдағы қызыл от боп,
Ақынға жеткізбепті асау арман.
«Қасықтай қайран тілін балға малып»,
Өтіпті-ау күңіреніп қайран алып.
Қалайша жатыр екен, ой, дүние-ай,
Қарға адым қара жерге ән қамалып?!

1974



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нұртілеуге

  • 0
  • 0

Арындап арғымақтай арда күнің,
Алпысқа сен де келдің, нар бауырым!
Жоңғардың жотасындай қары кетпес,
Сыйлаған Тәңір саған кең жауырын.

Толық

Қара жартас шер төкпес

  • 0
  • 0

Шын ақында айтылмайтын сөз қалмас,
Не жасырсын тоңған жүрек, тозған бас?
Сен – бір сұңқар ұшып­қонған айналып,
Мен – бір жартас қонысынан қозғалмас.

Толық

Қырықтан асқан шағымда

  • 0
  • 0

Қырықтан асқан жастамын,
Қырқылжың тарта бастадым.
Құбыла соққан құйындай
Қылықтың бәрін тастадым.

Толық

Қарап көріңіз