Өлең, жыр, ақындар

Әсет ақынға

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 525
Жат жерде жалқы жанның аһ ұрғаны,
Ауыр ғой мұңлы ақынның ақырғы әні.
Мерт болу мүмкін шығар,
Мүмкін емес
Тағдырға таланттың кеп бас ұрмағы.
Ер басын ел жолына атаған жан,
Әннен – әл, жырдан – қанат жасап алған.
Сонда да қиырдағы қызыл от боп,
Ақынға жеткізбепті асау арман.
«Қасықтай қайран тілін балға малып»,
Өтіпті-ау күңіреніп қайран алып.
Қалайша жатыр екен, ой, дүние-ай,
Қарға адым қара жерге ән қамалып?!

1974



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көкек қары

  • 0
  • 0

Қар ма бұл көктемдегі қылаулаған?
Барады қозғау салып мынау маған.
Бұл өмір ұқсап кетті қарлы шыңға,
Басында будақ бұлттар мың аунаған.

Толық

Арпалысқан ессіз тобыр

  • 0
  • 0

Күміс тиын жылтыраса арасынан қоқырдың,
Екі көзі шамдай жанар сығырайған соқырдың.
Арпалысқан ессіз тобыр елең етіп еңкеймес,
Алтын басың домаланса астында ойран­топырдың.

Толық

Екі елге бірдей

  • 0
  • 0

Манастың ата жұртында
Өзіңсің таудай бір тұлға.
Еңіреп туған ер Түкем,
Қазақ пен қырғыз ұлтында.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар