Өлең, жыр, ақындар

Кемпірқосақ

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1075
Жұмыр жерге қарап қойып қуанып,
Өткіншінің мөлдірінен су алып,
Шөлдемеген қой-ешкісін суарып,
Сұлу кемпір жүреді
Жарылардай жүрегі...
Жердегілер оған қарап күледі,
Қалың бұлттан шыққандай шын тілегі.
Елжіреткен қос әлемнің жүрегін,
Кемпірқосақ – жер мен көктің тірегі.
Пейіл және пиғылына қарамай,
Шашырайды түрлі-түсті сан арай.
Оны көріп қарттығына кейіген,
Бір кейуана қуанады баладай.
Ойына кеп қисыны жоқ сан айла,
Бір топ бала жүгіреді арайға.
Сұлу кемпір сан айлаңа қарай ма?
Қосақтарын сақтау үшін қалай да,
Өң береді одан сайын арайға.
Хас батырдың буындары босады,
Көрінгенде сол кемпірдің қосағы.
Шыға қалса шын перизат көрікті,
Тілін жұтып қояр еді бөрікті.
Кемпір дейді оны жұрт.
Кеңкілдейді нені ұғып?
Доға – болмыс дөңгелек жер секілді,
Көрген емес зорығып.
Кемпірқосақ – доға әлем,
Домалақтың жартысы!
Өз қолыммен бір ескерткіш соғар ем,
Жиіркенішті оған бірақ,
Жер бетінің тартысы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аспан қызы

  • 0
  • 0

Аспандағы ауылдың қызы,
Күліп жүргейсің жердің бетінде!
Жердің бетіне келдің бе түнде?
Пенденің киіп терісін.

Толық

Әжім

  • 0
  • 0

Көңіліңе қонақтаған,
Ол қандай кірбің еді?
Көзіңде неге сенің,
Үнемі мұң жүреді?

Толық

Аспандағы қоштасу

  • 0
  • 0

Көк аспанның көкірегі гүр етті,
Аяп кеттім аспандағы жүректі.
Күркіреген күннің дауысын бір естіп,
Жердің бетін жасын қарыды,

Толық

Қарап көріңіз