Өлең, жыр, ақындар

Көктем

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 670
Қалай қалың,
Жүрсің бе аман, текті адам?
Осы сені іздегенде, кеудемде,
Жүрек емес, сыздауық бар деп қалам...
Әлем-ғашық,
Жүрек сынды сыздайды екен бүр деген,
Жарылардай демінен, көктем-қыздың үрлеген.
Жылп-жылп еткен жылғадан,
Кең дүниенің етегі,
Мың сан рет тазарып,
Сан мың мәрте кірлеген.
Келесің бе?
Сағынышым, сарала қаз қаңқылына ұласты.
Саңғырықтан кірлемейді Күн асты.
Амалсыздан ақтап алып өзіңді,
Айыптаймын ашылмаған құлашты.
Хаос кеше үркіп ұшқан қансырап,
Қанатынан мұң-үйлесім тамшылап.
Үнің сенің өткен шақта тұншықты,
Үйлесімдер тамған тұсқа гүл шықты.
Көктем сайын күшіктеді жүз үміт,
Біз үмітке қарай бердік сүзіліп.
Қай көктемде кеп тұрады екенсің,
Мейірімсіз мезгілдерге мүжіліп?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ханшайым

  • 0
  • 1

Әрбір атқан таң сайын,
Неге сені аңсаймын?
Менен көрі,
Сені жақсы түсінетін секілді,

Толық

Бөтендік

  • 0
  • 0

Уақыт қайдан бағаласын құнымды?
Кеміреді кетік етіп ғұмырды.
Жын біткендер жер бетінде ойнап жүр
Аспанша айтқан түсіне алмай тілімді!

Толық

Бірдеңе

  • 0
  • 0

Уақыт және Кеңістік..
Кеңістікте ерегістік-керістік!
Біз секілді миллиард дене, мың дене
Кеңістіктен іздеп әлек бірдеңе!

Толық

Қарап көріңіз