Өлең, жыр, ақындар

Көктем

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 619
Қалай қалың,
Жүрсің бе аман, текті адам?
Осы сені іздегенде, кеудемде,
Жүрек емес, сыздауық бар деп қалам...
Әлем-ғашық,
Жүрек сынды сыздайды екен бүр деген,
Жарылардай демінен, көктем-қыздың үрлеген.
Жылп-жылп еткен жылғадан,
Кең дүниенің етегі,
Мың сан рет тазарып,
Сан мың мәрте кірлеген.
Келесің бе?
Сағынышым, сарала қаз қаңқылына ұласты.
Саңғырықтан кірлемейді Күн асты.
Амалсыздан ақтап алып өзіңді,
Айыптаймын ашылмаған құлашты.
Хаос кеше үркіп ұшқан қансырап,
Қанатынан мұң-үйлесім тамшылап.
Үнің сенің өткен шақта тұншықты,
Үйлесімдер тамған тұсқа гүл шықты.
Көктем сайын күшіктеді жүз үміт,
Біз үмітке қарай бердік сүзіліп.
Қай көктемде кеп тұрады екенсің,
Мейірімсіз мезгілдерге мүжіліп?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адасу

  • 0
  • 0

Адасып қалдың ба тылсымның ішінде,
Тылсымның ішінде,
күрсініп жүрсің бе?
Мұң дейтін мехнат мекенді тастап,

Толық

Тамшы

  • 0
  • 0

Бір тамшы барады әйнектен тайғанап,
Тайғанақ тірлікті аймалап.
Әйнекке тамады тағы да бір қонақ,
Бір қонақ барады сырғанап!

Толық

Таңжарық

  • 0
  • 0

Құс жолында қозғалады әз оттар,
Күн астында қасірет бар, ғажап бар.
Шаңырағын күнге ұқсатып көтерген,
Мағжан сынды қазақтар...

Толық

Қарап көріңіз