Өлең, жыр, ақындар

Көктем

  • 25.09.2021
  • 0
  • 0
  • 613
Қалай қалың,
Жүрсің бе аман, текті адам?
Осы сені іздегенде, кеудемде,
Жүрек емес, сыздауық бар деп қалам...
Әлем-ғашық,
Жүрек сынды сыздайды екен бүр деген,
Жарылардай демінен, көктем-қыздың үрлеген.
Жылп-жылп еткен жылғадан,
Кең дүниенің етегі,
Мың сан рет тазарып,
Сан мың мәрте кірлеген.
Келесің бе?
Сағынышым, сарала қаз қаңқылына ұласты.
Саңғырықтан кірлемейді Күн асты.
Амалсыздан ақтап алып өзіңді,
Айыптаймын ашылмаған құлашты.
Хаос кеше үркіп ұшқан қансырап,
Қанатынан мұң-үйлесім тамшылап.
Үнің сенің өткен шақта тұншықты,
Үйлесімдер тамған тұсқа гүл шықты.
Көктем сайын күшіктеді жүз үміт,
Біз үмітке қарай бердік сүзіліп.
Қай көктемде кеп тұрады екенсің,
Мейірімсіз мезгілдерге мүжіліп?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Пешене

  • 0
  • 0

Періштелер жазып отыр мықты өлең.
Мықты өлең де тәмам болар, нүктемен.
Мың нүктелер ой түзеді күтпеген,
Сөз түзеді бітпеген...

Толық

Жағалаудағы жыр

  • 0
  • 0

Жұлдыз болсам мен егер,
Аспанға алаңдамай,
Асығып ағар едім саған қарай...
Көк Каспий,

Толық

Танысым

  • 0
  • 0

Сағынған сәттерде жүректен қан идім,
Кезіккен күніме несіне налимын?
Өзіңді дәл бүгін көрсем де,
Мен сені бұрыннан танимын!

Толық

Қарап көріңіз