Өлең, жыр, ақындар

Серкенің соңына ермей

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 574
Қызырдың рас болса дарығаны,
Қызыл тіл сөзден несін тарығады?
Қарасаң замандарға көз жіберіп,
Ақынның некен­саяқ жарығаны.
Халықтың қаһарына мінгендігі –
Қайраққа қара пышақ жанығаны.
Ұлықтың сөзі –түзу, көзі – қисық,
Аядай айналасы танығаны.
Бәрінен сорақысы – ата жаудың
Итінің іргеңе кеп сарығаны...
Кісіге не келсе де тек құдайдан,
Келмеске кемеңгерлер кетті қайран.
Бұл күнде Тезек төре көрінбейді,
Сөз тыңдар Сүйінбай мен Бақтыбайдан.
Жалғыздың жарға бұғып жаны қалмас,
Жалпыны шарпығанда отты майдан.
Серкенің ай мүйізді соңына ермей,
Тәңір­ау, қошқар шығар тоқты қайдан?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Достар-ай!

  • 0
  • 0

Бұлтарып бұлаңдаса түлкі заман,
Сүрінбей өтем деме бір күн одан, достар-ай!
Сендерсің базарым да, байлығым да,
Несіпбек Айтұлы

Толық

Қызым ауырғанда

  • 0
  • 0

Қорғаның боп тұрайын қарауылда,
Мен құлайын, құлыным, сен ауырма.
Сен ауырсаң төбемде күн тұтылып,
Қозғалады қара жер табанымда.

Толық

Ой, Алла!

  • 0
  • 0

Сенейін бе, сенбейін бе, ой, Алла?!
Сұмдық көрдім, түсімде емес, ояуда.
Мысық біткен жолбарысқа айналып,
Арыстан боп ақырады қоян да.

Толық

Қарап көріңіз