Өлең, жыр, ақындар

"Нейтрон" бейнесі

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 577
Қасіреттің тілін қалай дәл тапқан,
өмір жасап пальтолар мен қалпақтан —
о, ант атқан, ант атқан!
Мөлдір бұлақ бұрынғыдай сұп-сұйық,
шөп басынан шық қарайды сықсиып.
Тірі жан жоқ.
Тірі қапты пальтолар
отыр, әне, орындықта мықшиып.
Екі қолдың күшін еттім мен үнем,
ей, екі қол, қашан да сен жеңіп ең! —
Адамға адам қол беруден қап енді
бос пальтолар көрісе ме жеңімен?
Мүгедекті жеңін берген қол ғылып,
көрген сайын қалып жүрдік болдырып...
Жоқ, сенбеймін!
Ғылым емес жасаған
"Нейтронды" бомба ғып.
"Зияны жоқ" қару ғой деп бұл тіпті,
жауыз ойын сөзбен майлап жылпытты.
Фугастарды доп қып ойнап ол енді,
қой баға ма таяқ етіп мылтықты?
Аулақ, аулақ!
Ұсақ қорлық, даң-дамай,
лас пиғылдың сыртын сырлап алдамай.
Жалғыз шының қирамасын, адамзат,
бер, дейсің ғой, киіміңді қандамай?!
О, болмайды мұндай "емнің" даруы,
бұ ғасырдың қайғысы бар, бар уы —
жетіп жатыр қан шығармас қаруы...
одан да ақтап үйренейік тарыны!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ағаш қылыш

  • 0
  • 0

Таудай қартсың,
бұлағы аққан тау ғұрлы
Жомарттық ет,
Қоршап тұрмыз аулыңды,

Толық

Бестармақ

  • 0
  • 0

Қара түнгі найзағайдың жарқылы
өтетұғын сықылды мен арқылы.
Содан шығар, содан шығар жарқыным:
қара суға қайық салдым — қалқыды,

Толық

Жауап

  • 0
  • 0

Әлдекімге қарау ой боп қонатын
мені, мені ағартады қара түн.
Таң алдында ақ періште құсаймын
қыз-келіншек қырқып алған қанатын.

Толық

Қарап көріңіз