Өлең, жыр, ақындар

Қуаңшылық

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 718
Ыстық құмды жебелеп
соғады жел бір тынбай.
Ақселеу мен ебелек
Шылымшының мұртындай.
Сараңдана, аспан-ау,
саған ғана сөз ғап тұр.
Бота ма анау, басқа ма-ау —
боз жыңғыл боп боздап тұр.
Бие-құм жоқ бусанған,
жетім құлын құм қапты.
Әлдебіреу жусанға
иод төгіп былғапты.
Ып-ыстық шаң жол, аңғар,
шидің түбі ыздиып.
Шіриді деп сораңға
қойғансын-ды түз құйып.
Әй, састым-ау, састым ал,
менсіз бір жұт болыпты.
Әр қабақтың астынан
қурай сыңсып жолықты.
Қияғы жылап қарлығып,
қаңбағы босып, апыр-ау,
Қошалағым бар мұңын
маған шағып жатыр-ау.
Шырылдайсың баладай,
мен үлкен боп не білем.
Мен де саған, далам-ай,
мұң шағуға келіп ем...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өмірбаян

  • 0
  • 0

Асықты адам —
тамыр теуіп тасып қан,
тағатсыз ғып,
қанатсыздық жасытқан.

Толық

Ымырт

  • 0
  • 0

Қараң-құраң бұталардың арасы,
әлдебіреу жүрген жоқ па, қарашы?
Маңай жұмбақ, бір құпия іс бардай,
қазір біреу етегіңнен ұстардай.

Толық

Төбемде бұлттар жарысты...

  • 0
  • 0

Төбемде бұлттар жарысты,
Төменде оттар жанады.
Онан ұшқан әр ұшқын
Көкірегіме қонады.

Толық

Қарап көріңіз