Өлең, жыр, ақындар

Емен

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 565
Қар мен желге қарсы бітіп алып тұр,
жалаң төсін найзағаймен жанып тұр.
Шекісіпті шеңгел болып тамырлар —
қара тасты бүріп қатып қалып тұр.
Мынау қартың еске салды жетімді:
арық қолдар — бұтақтары секілді.
Жапырағын сыпырып ап кекілді
табиғаттың мұқатқаны секілді.
Түбінде қарт бір үндейтін секілді,
сөйлеп кетсе сүрінбейтін секілді.
Уақыттың — келер күннің алдында
тізесі сәл дірілдейтін секілді.
Тамырында су ағатын секілді,
сол су бәрін жуа алатын секілді.
Қара тасты аспанға атып бөрік қып,
түбінде бір қуанатын секілді.
Емен — шындық (өзің жалған секілді),
қарт көңілге сезу де арман секілді.
Жапырағын — жел,
ұлын — майдан жоқ етіп —
еменге ептеп төзу қалған секілді.
Ей, қара шал!
Кірмек едім даң-дұң қуған топқа әлгі...
Сені көріп түсінгендей боп қалдым,
төзу де үлкен күрес пе екен деп қалдым,
өстіп мен де бір қабаққа тоқталдым...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тұзы жеңіл жыр

  • 0
  • 0

Ғұмыр бойы пысықтыққа қас едім,
Кеше өзім де бір пысықтық жасадым:
Пысықсың деп айтып салдым бір досқа,
Өмір басқа, дедім тағы, жыр басқа.

Толық

Байып қалдым, қиялға да жарыдым...

  • 0
  • 0

Байып қалдым, қиялға да жарыдым,
бәрібір сол тарқамады бір құмар.
Біреу менің, мен біреудің жарымын –
Не жөнім бар мұны сізге сыр қылар?

Толық

Ескерткішке

  • 0
  • 0

Сен ғана үнсіз бұл аспанның астында,
Үнсізсің сен, үнсізсің ғой, тас тұлға.
Көп қараумен, жыл легіне – тасқынға
Қартайдың ба, әлде әлі, жассың ба?

Толық

Қарап көріңіз