Өлең, жыр, ақындар

Екі көрініс

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 394
Сирек бұлттар алалап қырат, қырды,
бір көлеңке, бір шуақ лақтырды.
Әр сыбысқа жапырақ құлақ түрді,
бұрғы-құйын бір дөңге шаншылып ап
бұрап тұрды бұрқырап, бұрап тұрды.
Бұрап жатты бір жиын бір авторды,
салды да айдап бульдозер, тракторды —
жаңа жазған кітабын құлаттырды.
Ал, далада қаскүнем құйын мәз боп
қаңбақ-бөркін аспанға лақтырды.
Ұрылмаған бір тұмсық тапты-дағы,
бір авторды төпелеп жатты бәрі;
(автор бірақ жастығын ап құлады...)
Тренері атақты жас боксшы
тегін жатқан тұмсыққа жаттығады.
Мына сайтан, япыр-ай, қатты ұрады,
ұрған сайын алысқа лақтырады, —
көнек болған бетіңді қап қылады...
...Құйын ұрған баласын дала қарты
қара қойдың өтімен қақтырады.
Құйын келген сын-ды әлгі, даладағы,
көк өрім боп шулайды қала бағы.
Бір сөз өрбіп бір сөзден, балалады:
біреу боксер бүгінде,
біреу — құйын,
екеуі де қонбай жүр маған әлі.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Апрель таңы

  • 0
  • 0

Апрельдің таңы арайлы –
Күншығыс жақ тұрды күліп.
Біздің қала қарағайлы,
Таңғы ауада жүр қыдырып.

Толық

Сол үйде

  • 0
  • 0

Сенде менің үмітім бар бір мысқал,
Талабым бар өрден-өрге тырмысқан.
Ес білмеген, естілмеген күй де көп,
Нота-сызықтарға қонған үймелеп.

Толық

Қызыр

  • 0
  • 0

Біздің қария кісі еді-ау бір кең пейіл,
жоқ, айтпаймын бір шайы мен бір етін:
кім келсе де — аяғына еңкейіп,
қонағым деп кебісін сап жүретін.

Толық

Қарап көріңіз