Өлең, жыр, ақындар

Орманда

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 644
Қайың-жеңге, алдыма қымыз қой да,
тал-қарындас, сызылтып сыбызғы ойна.
Орман-ана, кеңдік ет гүл-гүл аңқып,
бір билейін Шілікпен мың бұралтып.
Шілік-бикеш, — әр биі бір-бір алтын, —
бұзып жүрген жоқ па екен, құрғыр, антын?
Айнымалы уақыт қой, айнымалы;
жастық шақ, махаббаттың қайда ылаңы?
Оралғаным сонау бір кезден бері,
содан бері соңымнан сөз де ермеді.
Кеудем ғана шаншу мен салқын күткен,
жігіт-дәурен алмасты шал-тірлікпен.
Деп ем, Қайың-жеңешем сый күтпеді,
Тал-қарындас қайқайды — илікпеді.
Бойы, әнеки, бір сүйем ұзын шығып,
кетті билеп Шыршамен қызыл Шілік.
Мұздай бауры жұқарған жылы ағын жеп,
өксіп-өксіп, мен тұрдым, жылағым кеп.
"Сорлы бар ма", — деп едім,— менен басқа
опырылып күлді-ай кеп емен қасқа...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түн

  • 0
  • 0

Ызың-ызың ететінің не сенің,
онсыз дағы жайсыз менің төсегім:
еске түсіп біреулердің қорлығы,
біреулердің айтқан жала-өсегі.

Толық

Сенің, туған жер, деміңді бір алған

  • 0
  • 0

Сенің, туған жер, деміңді бір алған
сеземін мен таңғы самал, мұнардан.
Бір басылып, бір шыққандай, көкірегің
шоқалдар мен төбелерден құралған.

Толық

Тоғай ертегісі

  • 0
  • 0

— Жемсау бар ма бұлбұлда? —
Сонау-сонау өтіп кеткен жылдарда
бір қарғадан сұрап жатты бір қарға:
Қара қарға сұрады ала қарғадан,

Толық

Қарап көріңіз