Өлең, жыр, ақындар

Күннің батуы

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1045
Бір қария төмендеп тоқсанды өтті,
қан шықпайтын секілді соқсаң бетті:
өңі құп-қу,
қураған шашы да аппақ,
бірақ ол да бір сәуле шашыратпақ.
Әттең, семген құр сүйек, құр сүлдері,
кейін кеткен аяғы — жүрсе ілгері.
Ілініп жүр тарамыс таяққа әлгі,
таяп қалды-ау көкжиек, таяп қалды.
— Ғұмыр берсе Тәңірі жүзін бұзып
несі таңсық, кеткен соң қызу, қызық?!
Тірлік берші, Табиғат, бейілді ана,
бет қызылы біткенге дейін ғана...
Саясаттан,
құдайдан,
діннен бөлек
барып қалды батуға Күн дөңгелеп,
Жалқын нұрын жаһанға құяды әлі —
қызарады, несіне ұялады?
Ұят па, әлде, қайғы ма, ыза ма әрі —
қызарады Күн байғұс, қызарады.
Бір өкініш еткендей өртенеді, —
батуға әлде бұл Күнге ерте ме еді?!
Өкінейін,
қайғы артып, ыза алайын,
өшерде де бір мықтап қызарайын.
Мен де жанып батуды қатты аңсайым,
әрбір күнім алаулап батқан сайын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

О, ғажайып!...

  • 0
  • 0

О, ғажайып!
Мына күннің қызуына жылынып,
Көкірегімде көбейеді күннен-күнге бұл үміт.
Сол бір үміт Отаныма сүйене кеп туады,

Толық

Жалындап барды да батты күн...

  • 0
  • 0

Жалындап барды да батты күн,
Оның да уақыты болып қап.
Жүйрік жел баса алмай аптығын
Бұтаға сүйенді солықтап.

Толық

Екі көрініс

  • 0
  • 0

Сирек бұлттар алалап қырат, қырды,
бір көлеңке, бір шуақ лақтырды.
Әр сыбысқа жапырақ құлақ түрді,
бұрғы-құйын бір дөңге шаншылып ап

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар